ONUR: *Ay ışığında serenatlar* I. Seherle yollara dökülen karıncalar Azık toplayıp yuvalarına döndüler Çobanlar yataklara vurdular sürülerini El ayak çekildi yollardan Evler ışıklarını söndürdüler Sokaklar öyle tenha ki, kolla beni...

*Ay ışığında serenatlar* I. Seherle yollara dökülen karıncalar Azık toplayıp yuvalarına döndüler Çobanlar yataklara vurdular sürülerini El ayak çekildi yollardan Evler ışıklarını söndürdüler Sokaklar öyle tenha ki, kolla beni Bu gece görebileceğimi düşündüm seni Ustura ağzındaki uykumu ikiye böldüm Ayak seslerimi toprağa içire içire Sessizce kapına geldim Bir sarmaşık gibi duvara tutuna tutuna Pencereden içeri girmek isterdim Bu fırsat her zaman ele geçmez Meyveli dalınım, salla beni Bir görsen tiril tiril titrediğimi Belki de halime çok güleceksin Bir hayâl avcısı olduğumu sanıp Sen hâlâ bir çocuksun diyeceksin Yüreğimde çalan kemanlara rağmen Geldiğin yere dön diye Bana tenha sokakları göstereceksin Önce dinle, sonra yolla beni II. İçim bir arı kovanı İçimde arılar uğuldaşıyor Nereye çekip gitsem ey sevgili Hayâlin benimle yaşıyor Gitmek için gelmedim bu gece Al beni içeriye İster sevgilim de gönendir beni İster esîrim de vur zincire Birazdan ay doğacak Ayak sesleri yaklaşıyor III. İşte ay doğdu olanca görkemiyle Bütün gizliler aşikâr oldu Ay'ın doğuşunu müjdeleyen Gizemli bir rüzigâr oldu Öpüştü ay ışığı asmaların En taze yapraklarıyla Bir kedi bir çiçek saksısını devirdi Sanki bir çiçek bahçesi tarümar oldu Bu gecenin İshak kuşu benim ben Ey sevgili Adın dilime bergüzâr oldu IV. Senin için bastırıyorum bu gece Kemanemi kemanımın kıvrak tellerine Mecnun'dur bu inleyen, Ferhat'tır bu haykıran Kerem'dir bu yanan türkü türkü Elinde kuruyan bir gül Sokağını bekleyen ases olayım Aradığında "Buyur!" diyen ses olayım Boğum boğum kına olayım ellerine Her gece yüreğime doğsun Kervankıran İnce ince Sen gülümseyince Dağılıverir birden Yollarımı kesen korku V. Ne çağ, "gelir" redifli bir gazele başlasam Dilime bir pelteklik, sesime hüzün gelir. Haberlerin kötüsü mola vermez yollarda, Taş, diken, çamur demez ve doludizgin gelir. Hoş at sürüp gönlünün peşinden giden âşık, Dönerken yaya kalır, yorgun ve bezgin gelir. Mevsimleri ayarla deme bana sevgilim, Ben elimi katarsam kış daha azgın gelir. An olur sevinirim, kıymık kadar utkuya, Bakarım arkasından bir büyük bozgun gelir. Haram et ve kan kokan toprağa gül eksilmez, Bu kokuyu alınca sürüyle kuzgun gelir. Ey sevgili, güneşi ve seni kucaklasam İnan ki senden yanı güneşten kızgın gelir. Ay ışığı gecenin en güzel düş ırmağı, Kimine çok sıradan, kimine özgün gelir. KARAKOÇ arz etmiştir aşkını sevgiliye, Belki de bundan sonra her işi düzgün gelir. Bahaettin Karakoç

··

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ONUR