Herkese merhaba. Bugünkü kitap yorumum 
Güray Süngü 'nün 
Kış Bahçesi adlı kitabı oldu.
Güray Süngü'yü, Ali Ayçil yönetiminde Editörlük ve Yazarlık Akademisinde sohbetini dinleme şansı bulmuştum. Yazarın kalemi ile de bu ay tanışmak kısmet oldu.
Kitap, Türkiye Yazarlar Birliği roman ödülü almış, yalın bir üslup ile yazılmıştır.
Okudukça her cümlede bir duyguyu açığa çıkaran, yalnızlık, ölüm-süzlük, aşk, tutku, arkadaşlık, pişmanlık gibi birçok duyguyu aynı anda hissedeceksiniz.
Aziz, içindeki yalnızlığı, boş vermişliği ile geçinmeye çalışan, birden fazla eser yazan ama gözden düşmüş bir yazar.
Derya (Kumral Kız), derdini istediği gibi kelimelere dökemeyen, kalbi kırık, kendine esir olmuş bahtsız bir kadın.
Harun, geçmişinin pişmanlığını yaşayan, yıllar yılı bir suskunluk içinde hayatını sürdüren ansızın büyük bir kararla her şeyi arkasında bırakan bir adam.
İşte bu üç insan, birbirlerine dokunmadan, bir iz bırakmadan neler yaşayacaklar?
#kitapalıntıları :
*Neyi sorun ettiğimi, içimdeki sıkıntıya neyin sebep olduğunu bilmiyorum, ya da biliyorum da bunu bilmek de ayrı bir sıkıntı.
*İnsan aklından geçirdiği her şeye müdahale etmemeli. Bazı şeyleri güzel yapan, kusurlarıdır.
*İçim kupkuru, çorak, bozkır gibi. Bozkırkurdu...
*Yaşam, insan âlemini sıradanlaştırmıştı.
*Sadece sahip çık yalnızlığına. Onu duyabildiğin, onu görebildiğin, onu fark edebildiğin için değerlisin sen.
*Amaç iyidir, insana boşuna yaşamadığını hissettirir.
*"Kuyu içimde, ama kelimelerim yetmiyor hocam."
·
123 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.