Sezgin Kaymaz sekiz öyküden oluşan kitabını “mektupkardeşlerine” yani okurlarına ithaf etmiş. Ne kadarının doğru olduğunu tam bilmediğimiz hikayelerde yazar kendi hayatının çeşitli dönemlerindeki olaylardan bahsetmiş, kurguysa da değilse de hepsi tamamen gerçek gibi hissettiriyor. Hikaye anlatımı çok başarılı, günlük hayatla edebiyatı birbirinden ayırmadığı için samimi ve konu ne olursa olsun okuyucuyu içinde tutmayı başaran eğlenceli bir dili var. Kısacık kitapta birçok duyguyu yaşatıyor, bir hikayede kahkahalar attırırken, diğerinde resmen ağlatıyor(bugün bize kim geldi) Küçüklüğünden, yurt anılarına, evliliğine kadar her şeyine bizi tanık ederken, kendinin "kötü" yanlarını da hiç çekinmeden anlatıyor. Egosunun kendine verdiği zararları, haksız olduğu durumlarda altta kalmak istememek için başvurduğu yolları açık açık söylüyor. Hikaye kitaplarının belki en büyük problemi olan(bence) "bazı hikayeleri çok beğenme, bazılarının da size hiç uygun olmaması sebebiyle güzel olan hikayeleri okurken bile hissedilen burukluk" durumunu yaşatmadı, hepsi birbirinden güzeldi. Yine de iki favorim var: hayvan severliği iliklerime kadar hissettiren, gözlerimi dolduran "bugün bize kim geldi" ve sevgili mektupkardeşim. Ne yazık ki, ilk kez tanıştığım ve kalemine hemen ısındığım bu yazarın yaptığı, sevmediğim ve keşke olmasaydı dediğim iki şey var: Aile içi şiddetin üzerinde duruş tarzı sebebiyle normalleştiriyormuş gibi gözükmesi. Aslında yazarın tarzı bu. Anlattıkları da direkt kendi hayatı olduğu için, yaşadığı trajik durumları eğlenceli bir dille, bazen kendiyle dalga geçerek anlatmayı seçmiş. Yaşını da göze alacak olursak artık onun için çok geride kalmış bu olayları sadece bir anı olarak, belki gülümseyerek bile hatırlıyor olabilir ama okuyucuya da böyle yansıtması gerekir miydi, emin değilim... İkincisi hiç tasvip etmediğim bir şey, (ki o kadar tahammülüm yok ki böyle şeylere, okumayı bırakırım genelde) küfür niyetine sürekli "ibne" kullanması. Lgbtq+ bireyi olmayanların bu kelimeleri hele bir de hakaret olarak kullanması nefret söylemidir, bunu tekrar tekrar anlatırmasalar keşke artık. Bu durumu yaşına ya da jenerasyonuna vermem mümkün değil, özellikle kendisinden çok daha yaşlı kişilerin bu konularda ne kadar bilinçli olabildiğini görebiliyorken. Anladığım kadarıyla kendi okuyucu kitlesini çoktan oluşturmuş biri, okurları ile konuşmayı mektuplaşmayı seviyor. Ya daha önce kimse uyarmamış ya da okurları da zaten dert etmiyor. Her türlü yazık olmuş. Kendini geliştirmiş birinden beklenecek bir şey değil.

Bugün Bize Kim GeldiSezgin Kaymaz · April Yayınevi · 2016928 okunma

·

601 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

gamze