Kendimi çok seviyorum. Narsist bir bakış açısıyla değil. İnsan olduğum için seviyorum. Hatalarımla, eksikliklerimle, başardıklarım ve başaramadıklarımla seviyorum. Zaman zaman kızıyorum da, anlaşamadığımız noktalar var ama birlikte daha çok yolumuz var, uzlaşacağız....
Ama biz genel olarak buna pek meyilli değiliz. Kendimizle bitmek bilmeyen bir mücadelemiz var. Sevmiyoruz, sevsek de gerekli önemi ve hassasiyeti göstermiyoruz. Sevginin dıştan içe gelen bir şey olduğunu düşünüyor, hep bililerinin bizi sevmesini bekliyoruz. Oysa sevgi, önce...