Gönderi
Dönüşüm
Bu kitabı hamileliğimde satın aldım ve daha karnımdayken bebeğime okumaya başladım. Her okuduğumda ağlıyordum. Belki hormonlardan belki de Koca Ayı’da kendimi buluşumdan. Yalnızlığa hayran ve günlük rutinlerine hiçbir müdahale istemeyen bir Koca Ayı var hikayede. Rahatına da oldukça düşkün. Hayatımda daha doğrusu bebeğimden önceki hayatımda konforu en üst sırada tutan “ben” için Koca Ayı’da kendimi bulmam hiç zor olmadı. Öyle bir konfor ve yalnızlık düşkünlüğüydü ki bu, bazı zamanlarda (bebeğim karnımdayken bile!) yeterince yalnız olamadığımı düşünüp şikayet ediyordum. Hikayede ilk bakışta talepkar bir tavşan ailesi görsek de, hikayenin sonunda aslında böyle olmadıkları anlaşılıyor. Örneğin birlikte odun kesmeyi teklif ediyorlar yahut pasta yapmak için bal istiyorlar. Koca Ayı ise bu taleplerin hepsini öfkeyle reddediyor. Hikayenin sonunda ise gerek odunları gerekse ballı pastayı Koca Ayı’ya veriyorlar. “Verebiliyorlar.” Burdan anlıyoruz ki tavşanlar odun kesemedikleri ya da bal bulamayacakları için yardım istemiyorlar. Kendi başlarına yetersiz değiller fakat “birlikte” daha iyi olacağı düşüncesindeler. İnsan ilişkileri de böyledir; ihtiyaç duyduğumuz insanlara aslında ihtiyaç duymayız. Tek başımıza da yeterliyizdir ve hayatımızı sürdürebiliriz ancak bazıları vardır ki onlarla daha güzel yetmek, daha güzel hayat sürmek isteriz. Nazım Hikmet’in söylediği gibi; “ben sensiz de yaşarım ama seninle bir başka yaşarım.” Tavşanların defalarca Koca Ayı’nın kapısını çalmaları ve kapının yüzlerine çarpılmasının ardından son bir hamle geliyor tavşanlardan. Bazen son kez deneriz; o kapıyı son kez çalarız ve çoğu zaman karşımızdaki kişi bunun son olduğunu bilmez. Tüm kopuşlar da böyle yaşanır işte. Neyse ki bu hikaye mutlu sonla bitiyor. Koca Ayı son derece yalnız hissettiği bir gecenin sonunda bir ilki denemeyi kafasına koyuyor. Tavşanları ziyarete giderek yeni bir hayat başlatıyor. Bu hikayeyi şimdi bebeğime okuyorum her sabah ve yine ağlıyorum :) Hikayenin en başındaki yalnızlık güzellemesinin aksine, en sonunda “onun sevdiği hayat buydu işte” cümlesini oğluma söyleyip; yeni bir hayat başladı o günden sonra, sen de benim sevdiğim hayatımsın diyorum.
·
67 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.