Yersizim.
Merhabalar ,
Burada su an saat 03.00 gun saliya donduk artik. Oncelikle yeniden sadece icimi bosaltmak icin yazdigimi belirtmek isterim. Aktaracak birileri olmadiginda yahut aktarmak istediklerinizle canini sikmak istemediginiz arkadaslariniz oldugunda buraya yazmak bence iyi geliyor. Bana iyi geliyor. Yuruyuslerimde kendi kendime konusmalarim bazen yetmiyor. Gercek birilerinin okuyacak olma fikri iyi geliyor. Aylar once ciktigim yolculukta fazlasiyla yol gittim. Cok fazla farkina vardigim iyi kotu ozelliklerim, tartmalarim, gozlemlerim oldu. Ama en buyuk farkindaligim evimin olmadigi oldu. Beni en cok yaralayan dusundukce canimi yakan bir durum bu. Hollanda ya geldikten sonra burada cok fazla arkadasim oldu. O kadar fazla sey ogrendim o kadar kendimi gelistirdim ki anlatamam. ‘Daha cok ogrenmem gereken sey var!’ acligini da artirdi. Ama bunun yani sira yalnizligim , evsizligim, hicligim de artti. Aslinda biraz sorunumun ne oldugunu cozumlemeye basladim. Evsizim. Gidecek bir evim , ayaklarimi uzatinca rahat nefes alacagim bir evim yok. Hollanda ya geldikten sonra iki kere Turkiye ye gitme firsatim oldu. Ailemi tabi ki cok ozledim. Ama evimden girdigimde benim evim gibi hissetmedim. Bu his bende yok. Ucurtma gibiyim ama bir ipim yok. Ait hossettigim ayrilmanin zor geldigi bir yerim yok. Bugunlerde anne ve babamin saglik durumlari pek iyi degil. Geri donebilirim , orada mutsuz olacagimi cok iyi biliyorum ama burada da iyi degilim. Turkiyede oldugu gibi burada da cok guzel arkadaslarim oldu. Ama bu kadar. Burasi da evim degil. Insanlarin ayrilma tasinma kararlarima cok sasirdigini biliyorum. Bunun sebebi onlarin bir yerlere ait olmasi. Bu duruma imreniyorum. Kurulu duzenleri olmasina bir evi kapatmanin cok zor olduguna inaniyorlar , benim icin bu yalnizca bir haftasonu. Canim anne babam saglik sorunlari ile bogusurken burada olmam bencillik mi diye sorguluyorum. Turkiye de guzel bir is gorusmesi yaptim ve sonuc olumlu olacak gibi. Ayni zamanda burada da global bir firma ile gorusup profilimin guzel pozisyonlar ile eslestirilebilecegi haberini aldim. Terazinin kefesinde ailem ve diger hayat var gibi hissediyorum. Bu hayatla ne bagim var ben de bilmiyorum. Sadece iyi insan olmak istemenin hedefim oldugunu biliyorum. Ama bu yeteri midir ? Bu bir bag midir bilemiyorum. Kitaplarima donuyorum bunun icin kendimi zorluyorum cunku anca o zaman penceremi acabiliyorum. Diger turlu cok calisiyorum unutmak hatirlamamak icin bedenime yukleniyorum. Kitaplarim cok daha iyi geliyor ama onlarla bag kurmakta da zorlaniyorum. Hayatimin inanilmaz bir doneminden geciyorum. Bunu cok iyi idrak edebiliyorum. Ama sonu mu yoksa ortasi mi bilemiyorum. Kararsizliklarla dolu bu zamanda karsima cok buyuk secimler yapmam gereken durumlar cikiyor. Hicbir kimse kutup yildizini kaybettigimi bilmiyor. Kalbim, aklim, ruhum karisik. Ama buyudugumu de hissediyorum. Ne olacak bilmiyorum ama evim olsun istiyorum.
6.12.22
·
57 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.