İki defa okumaya çalıştım ama ''Marmeladov'un on beş sayfalık tiradı'' nı geçemedim. '' Aa yeni bir kitap mı o? Ver bi okuyayım '' gibi düşüncelerle okumaya çalıştığım için haklı bir başarısızlığa uğramışlığımı daha net anlıyor ve kabul ediyorum, şimdi. Bu üçüncü girişimimde okuyabilmek nasip oldu. Kolayca hazmedilecek bir okuma sunmuyor, kitap. Ciddi ciddi hazırlanmak gerekiyormuş. Ve duygusal bir ciddiyetle başlamak nasip oldu bana.. Hakikaten, birden içimden '' Dostoyevski okumak '' geldi. Evet, böyle oldu. Dürtüsel bir durum biraz. Kalbe, akıldan daha çok güvenirim. Duygu deneyimlenmeden öğrenilmiyor ama akıl çabayla ediniliyor. Akıllı olduğu için gururlanır kişi ama duygulu olduğu için gururlanana rastlamadm. İçgüdü, dürtü, his... hayli önemli benim için. Adamakıllı okuduğum '' ilk klasik '' Suç ve Ceza. Şimdilerde klasik okumalarına daha önem verir oldum. Raskolnikov'un suç ve ceza hakkında makalesini yazdığı yaşta okudum: suç ve ceza'yı. '' İyi bir roman: hemen anlaşılmaz '' düşüncesini savunan bir yazar Dostoyevski. Durum ve olay hikayesini birbiriyle sürekli içiçe geçirerek ilerletiyor kitabını. Enerjik ve kendini vererek bir okumayı şart koşuyor yazarın üslubu. Edebiyatla fazlasıyla ilgilenmeyen bir okur mümkünse '' kendi canını ve aklını '' zorlamamak için okumamasını öneririm. Neredeyse her karakter müthiş bir üslupla hikaye edilmiş ve aktarılmıştır. Krakterce çok zengin bir roman olduğundan isimleri unutmamak adına özellikle yazdım. Karakterin ''tam adı'' dışında; ona hitap edenlerin ismini kısalatarak veya samimice bir dil kullanarak aktarılması isim karmaşasına az çok neden oluyor. Mesela adı Avdotya karakterin ama Duneçka olarak bazen de Avdot'ya olarak anılıyor. Hatta karakterin ikinci bir ismi varsa yer yer o da kullanılıyor. Kim bu ya? diye geriye doğru sayfa karıştırmak zorunda bıraktı beni: tam hakimiyet kurana dek. Yer: St. Petersburg ve 19. yy' da yaşayan bir hukuk öğrencisinin eşyalarını rehin vererek para aldığı tefeci kadını ve kadının yardımcısını baltayla öldürerek ve tesadüf eseri kimseye görünmeden kaçıp; uzun süredir kirasını ödeyemediği odasına hummayla dönmesiyle başlar. Raskolnikov'dur bu kişi. Polisiye, suç, gerilim, psikoloji, aşk, aile... birçok başlıkla ilişkili uzunca ve hayli nüfuzlu ve derin bir roman. Psikoloji hayli baskın. Suçluyu psikolojik çıkarımlarla bulmaya çaışırlar. Daha sağlam bir inceleme için biraz daha gelişmiş bir zihinle tekrar bir okumadan sonra ulaşabileceğimi düşündüğüm için burada duruyorum. Kendine daha da yaklaşacağın okumalar yapman dileğiyle...

Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 2015160,7bin okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kerem Fuat ARLA