Mustafa Kemal içini çekerek:
"Ah, Selanik, seni bir daha Türk olarak görecek miyim?' dedi. Baktım, ağlıyordu. O altın sarısı saçlarını okşadım. Yatıştırmaya çalıştım. Ben, Mustafa Kemal'in bütün ortak hayatımız boyunca, böylesine üzüntülü olduğunu görmedim, diyebilirim.