Güzel insan demişken...
Feride Teyzem…
Yazmak istedim, çünkü böyle güzel insanların varlığını hatırlatmaya ihtiyacım var. Güzel konuşan, güzel gülen, güzel bakan güzelim insanlar var hala…
Zatüre nedeni ile tarafıma danışılan hastayı acilde görmeye indim tam da mesai bitiminde. Acil müdahele odalarından birinde en dipteki sedyenin üzerinde, ne kadar az yer kaplarım hesabıyla oldukça büzüşmüş, sessizce etrafı seyreden 75 -80 yaşlarında ak pak tertemiz Feride teyze. Gülümseme şekli ve derecesi muayene bulgusu kabul edilse hemen taburcu edilebilecek düzeyde mütebessim. Acil diye çağırdıkları hasta bu mu diye ismini tekrar kontrol ettim ister istemez. Elinde mendili kanla gelen balgamını saklamaya çalışırken sayıklayıp durduğu şey:’’ Çok afedersiniz doktor hanım, böyle sere serpe karşınızda balgam çıkarıyorum. Özür dilerim ‘’ derken öksürüğünü bastırmaya çalışıyor bir yandan da doğrulmak için tutunacak yer arıyor. Solumaya çalıştığı havayı bile incitmek istemezmiş gibi. Ne kadar olgun bir asalet, ne kadar doğal bir nezaketi vardı ki.. Akciğerlerini dinlerken etrafa buram buram çiçek bahçesi esanslı deterjanın kokusu yayılıyor. Ne güzel hastalar var. Tam bir İstanbul Hanımefendisi…
Bu arada yan sedyede, yakınları feryat figan bağırıp hemşirelere tehditler savuran histerik genç kıza bakıp ‘’Benim çok acelem yok. Kızcağızla ilgilenebilirsiniz’’ deyip duruyor telaşlı gözlerle.
Tek akciğeri kapanmış, oksijen saturasyonu çok düşen Feride Teyze yoğun bakıma alındı. Birkaç gün sonra entübe edilip makineye bağlandı. Bilinci açık ve her sabah aynı çaba…Kollarındaki damar yollarına, boğazındaki tüpe rağmen biz girdiğimizde kendine çeki düzen vermeye ve çok garip ama kocaman gülümsemeye çalışıyor.
Yatışından bir hafta sonra yoğun bakım kapısında daha önceden hiç görmediğim -ama 2 ay boyunca her gün hem de her gün gelen ve saatlerce bekleyen- ziyaretçilerini gördüm. Muhtemel torunlarıdır diye düşündüğüm dört genç kız aralıklı girip suyunu ve çorbasını yudum yudum içirmeye çalıştılar kocaman gülümsemeleriyle..Daha sonra öğrendim ki, Feride Teyzeyle aynı apartmanda oturan komşu öğrenci kızlarmış. Bir yıl önce taşınmışlar apartmana ve o ilk günden hastaneye yatana kadar her gün kızlara yemek götürüp, ihtiyaçlarını sormuş Feride teyze. Siz bana Allah’ın emanetlerisiniz diyerek …
Paylaşmak istedim çünkü güzel insanlar var hep…
··
43 views
Hep paylasin yasamda guzellik arayanlarin tesellisi olsun.
Okuduktan sonra ne güzel insanlar var dedim mesele tek Feride teyzede değil ,Feride teyzenin zarifliginin etki ettiği kalpler de ne güzel! Böyle şeyleri bizimle paylaşmanız bile tanımasam da size olan saygı sevgimin artmasina vesile oluyor.Bazı insanlar gerçekten iyiki varlar dedirtiyor.Sizin gibi gönül dilinden anlayan doktorlarının sayısının artması dileğiyle...Paylaştığınız için teşekkür ederim.
Ne kadar güzel bir anı içim ısındı okurken paylaştığınız için teşekkürler.
beni mazur görün değişik bi tepki vermiş olabilirim ben de doktor olmak istiyorum da
Ne güzel anlatmışsınız yüreğinize sağlık...
Feride Teyzemize can-ı gönülden şifalar diliyorum inşallah sağlığı yerindedir.
İyi inşallah Feride Teyzem. ..Rabbim hayırlı güzel ömürler versin inşallah. Ben Tsk ederim:)
1 next answer
Okurken gözlerim doldu...Dünya böyle güzel insanların hatırına dönüyor belkide.
Tüylerim diken diken oldu okurken yazınızı.Feride Teyze gibi insanlar daha çok olsaydı keşke.iyiler azalıyor ama gören gözlerle bakınca bulunuyormuş demek ki.
Yazı tura atmak her zaman sorunu çözmez. Ama çözdüğü zaman da az değildir. Mücadele edilmeden sahip olunan şeyler neden değerli değildir? Değil midir? Yazı tura atmak mücadele değil, kumardır. Oynamasa da insan, kumar masalarında bulur kendini bazen. İstemediğimiz şeyleri yapmak zorunda kaldığımız zamanlar bana kumar oynamak gibi gelir. Eğer isteğimiz şey başkasının hakkını yemekse bu istek değildir. Nedir?
Sonradan yazmak bana daha sıcak gelir. Daha bir insancıl. Daha az hata yapar insan sanki. Ancak o zaman demirden çenesiyle kendini ısırabilir insan. Kendi canını yakmak arada iyidir. Empatiye kaynaklık eder belki. Soğukta titreye titreye de olsa, bir tezgah açabilmek için daha zoruna razı ne kadar insan vardır kim bilir? Ayakları olmayanlar bile var. Acaba yokluğundan korkup daha azına razı olmak kendini aldatmak mıdır? Başkalarının mutsuzluğunu paylaşarak mutlu olmak bencillik midir? Her halükarda mutlu mu olmalı insan? Sorular sorular. Bitmek tükenmek bilmez sorular. Allahtan edebiyat sitesi burası. ))))
Keşke ben de ilkokul binamı görebilseydim. Bence bu bir şans. Hüzünlü de olsa. Hüzün olmasa hayat tatsız olmaz mıydı?
Ömrünüze bereket efendim.
Julio Cortazar’ın, Seksek romanını okudunuz mu dostlar? Bu yorum aslında #26768745 ‘ın altına yazılmıştı.))))
Kafkaesk bir hikayenin temel bileşeni sadece labirentlerde gezdirmek değildir. Yalnızlıktır. Vahşi ve dile getirilmez bir yalnızlık. Yüksek sesle destek verilemez bir yalnızlık. Bizimki bir kısır döngüydü. Hoşgörünüze sığınma gereği bundan işte.
Bu işgüzarlığım sebebiyle değerli Sueda Reyyan Hanım bana kızmadı. Di mi?
Hiç kizabilir miyim size Metin Bey... yorumunuzu görmek ne güzel benim için :)))) tsk ederim:))
"Solumaya çalıştığı havayı bile incitmek istemezmiş gibi." Ne kadar zarif.. Gözlerim doldu Sueda Hanım... Çok hoş bir paylaşım...
Yüreğimizi titreten güzel bir olay. Biźzat yaşadınız mı yoksa alıntı mıdır Sueda hanım?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.