Feride Teyzem…
Yazmak istedim, çünkü böyle güzel insanların varlığını hatırlatmaya ihtiyacım var. Güzel konuşan, güzel gülen, güzel bakan güzelim insanlar var hala…
Zatüre nedeni ile tarafıma danışılan hastayı acilde görmeye indim tam da mesai bitiminde. Acil müdahele odalarından birinde en dipteki sedyenin üzerinde, ne kadar az yer kaplarım hesabıyla oldukça büzüşmüş, sessizce etrafı seyreden 75 -80 yaşlarında ak pak tertemiz Feride teyze. Gülümseme şekli ve derecesi muayene bulgusu kabul edilse hemen taburcu edilebilecek düzeyde mütebessim. Acil diye çağırdıkları hasta bu mu diye ismini tekrar kontrol ettim ister istemez. Elinde mendili kanla gelen balgamını saklamaya çalışırken sayıklayıp durduğu şey:’’ Çok afedersiniz doktor hanım, böyle sere serpe karşınızda balgam çıkarıyorum. Özür dilerim ‘’ derken öksürüğünü bastırmaya çalışıyor bir yandan da doğrulmak için tutunacak yer arıyor. Solumaya çalıştığı havayı bile incitmek istemezmiş gibi. Ne kadar olgun bir asalet, ne kadar doğal bir nezaketi vardı ki.. Akciğerlerini dinlerken etrafa buram buram çiçek bahçesi esanslı deterjanın kokusu yayılıyor. Ne güzel hastalar var. Tam bir İstanbul Hanımefendisi…
Bu arada yan sedyede, yakınları feryat figan bağırıp hemşirelere tehditler savuran histerik genç kıza bakıp ‘’Benim çok acelem yok. Kızcağızla ilgilenebilirsiniz’’ deyip duruyor telaşlı gözlerle.
Tek akciğeri kapanmış, oksijen saturasyonu çok düşen Feride Teyze yoğun bakıma alındı. Birkaç gün sonra entübe edilip makineye bağlandı. Bilinci açık ve her sabah aynı çaba…Kollarındaki damar yollarına, boğazındaki tüpe rağmen biz girdiğimizde kendine çeki düzen vermeye ve çok garip ama kocaman gülümsemeye çalışıyor.
Yatışından bir hafta sonra yoğun bakım kapısında daha önceden hiç görmediğim -ama 2 ay boyunca her gün hem de her gün gelen ve saatlerce bekleyen- ziyaretçilerini gördüm. Muhtemel torunlarıdır diye düşündüğüm dört genç kız aralıklı girip suyunu ve çorbasını yudum yudum içirmeye çalıştılar kocaman gülümsemeleriyle..Daha sonra öğrendim ki, Feride Teyzeyle aynı apartmanda oturan komşu öğrenci kızlarmış. Bir yıl önce taşınmışlar apartmana ve o ilk günden hastaneye yatana kadar her gün kızlara yemek götürüp, ihtiyaçlarını sormuş Feride teyze. Siz bana Allah’ın emanetlerisiniz diyerek …
Paylaşmak istedim çünkü güzel insanlar var hep…