Çaresizlik garip bir duygu , karanligin icine düşerken, ne kadar yardim istersen iste kimsenin seni duymaması gibi bir his. Hayatımızdaki herseyin bir anda kaybolup tek basına kalmak gibi. Ve elinden hic bir sey gelmemenin en cok hissettiren bir duygu. Peki ne olurda bunu yasariz. Hayatta kontrol edebildigimiz durumlar var birde kontrolu bizde olan durumlar. Basit gibi gözüküyor. Fakat ayrım nerde baslıyor. Burası bizi en zorluyan kısım burası. İnsan başına olay gelsede nedenler hep çeliskili , ya da gerçegi kesfetmek boyle hissederken nerdeyse imkansız. Olaya boyle bakınca yanlıs yerde oldugumu hissettim. Burası çıkmaz sokak.
Çıkışı bulmam lazım. Çaresizlik bir anda bizi yakalayabilen bir duygu , mantık duyguda bir yere götürmuyor. O zaman duygumuzu nereye gotursek acaba. Hersey karanlıkken, ve mudahele edemiyorken, hangi duygu bizi bundan kurtarir. Sevgi mi? Hic sanmam o kadar korkunun ve kaygınin icinde hissetmek o kadar zor ki. Deger mi ? Karanlikta kaybolur gider. Var olmak mı? Olmadigimizi hissetmedigimiz icin bunu yasıyoruz. Yine olmadı.
Sanırım geriye tek secenek kaliyor. Kabul etmek. Çok sıkıntı elinden hic bir sey gelmemesini nasıl kabul edicem. Fakat gelmiyor ki insan çaresiz hissedince . Ya da neden çaresiz olalim bu hayatta, yasayamayiz ki böyle . Al sana bir ironi daha sanırım yine yanlış yerdeyim. Geriye gecmiste ki çaresizliklerime bakayım. Hep geçtimi geçti. Yol buldum mu ? Evet. Demek
Ki surekli olan bir şey degil bu. Fakat insanlar suresini korkuları ve kaygiları oranda devam ettirebiliyor. Geçici bir durum söz konusu, peki nasıl geçiyor. Beklesek geçsin diye. Bekleyerek hiç geçmedi ki ? O zaman problem çözüm yontemiyle alakali. Burda aklima ezel dizisinden bazı replikler geldi aklima acaba cevap buralarda olabilir mi ?
"Asıl çaresizlik kendine elimden geleni yaptım mı diye sormaktır. Çünkü asıl çaresizlik çareyi geçirmişken eline avuçlarının içinden kaçırmaktır."
"Çaresizlik aradığı çarenin belki tam önünde olması ama onu bulacak vaktin olmamasıdır çaresizlik.."
O zaman caesizlik, çözüm ve zaman arasinda ki bir sıkışma hali olabilir mi?
Hemde bunu duygularimizla beraber yasadigimiz bir hal. Bu açidan bakarsak cözumu bulucaz ve elimizde tutucaz. Burda kafamda kocaman bir soru isareti belirdi. Çaresiz hissederken çözulecegine nasıl inanabiliriz ki ? Inanmadigimiz bir seyi ne kullanabiliriz, ne de elimizde tutabiliriz. Caresizlik iyice karıstı simdi. Hangi taraftan bakarsak bakalim hem pozitif hemde negatif bir duygu bu? Tam araflık. Gelistiriyorda, yokda ediyor. Sonrasinda umutta olusturuyor, karanlıkta. Sonunda bir cevap buldum. Caresizlik hayattir. Yasadikca ve ilerledikce gecer ve geri gelir. Ve nasil algilamissak caresizligi, o yone gidiyoruz, nereye gidecegimiz, kendimizi nerede konumlandirdigimizla ilgili. Ve hep karanlikta kalmak istemiyorsak dusunce ve yasam seklini degistirmekten baska sansimiz yok. Cunki hayat gri,ironik ve asla duz ya da dogru degil. Dolambacli ve kaybolmaya ve caresiz kalmaya son derece musait. Peki hayat boyleyse kendi hayatimiz buna ne kadar acık ya da kapali? Caresizlige dustugunuzde hayatiniz buna ne kadar acik ya da kapali bence buna bakın. Cunki tekrar eden caresizlikler ,bizim secimimiz olabilir.
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.