İç sesimiz “Melodi”
Koca yürekli melodi
Bütün zorluklara rağmen gözlerinde hayat sevgisini görüyor gibiyim. Herkesin yapabildiğini yapamıyordu ama hiçbir zaman bu sebepten ötürü üzüntüsünü görmedim. İçimden iyi ki bu aileye geldin dedim. İyi ki Bayan V ile karşılaştın ve onu tanıdın dedim. (Bayan V, Ailesi çalıştığı zamanlarda Melody ile ilginen kişi)
Bayan V ile Melody kelimelere dökülen bir diyaloğu; (benim için çok çarpıcıydı.)
“Melodi seçme şansın olsaydı konuşabilmeyi mi isterdin yoksa yürüyebilmeyi mi?”
Konuşmak. Konuşmak. Konuşmak.
Konuştukça rahatlıyoruz.
Kendimizi ifade etmenin en güzel tarafı konuşmaktı.
Melodi için en önemlisi konuşmaktı.
Duygularını kelimelere dökerek konuşmak istiyordu.
İç sesi hep konuştu ve biz onu dinledik. Terapi gibiydi. Bazen bizim iç sesimiz de ona eşlik etti. Bazen Melodi’nin kendisine dönüştük. Bazen annesi , babası, bayan V ve Catherine olduk. Kendimi doktoruna, okuldaki bazı öğretmenlerine ya da kaynaştırma sınıfındaki arkadaşlarına benzetemedim. Çok uzaktı onlar bana. Normal değillerdi. Kendilerince normal olduklarını sanıyorlardı.
Melodi büyüdükçe duyguları da çağlamaya başladı. Kendini tanımayla devam etti. Kendine kızmaya başladı. Bunun sebebi çevresindeki insanlardı.
Ve Bayan V ile yine çarpıcı kelime diyaloğu;
Melodi: “Diğer çocuklar gibi olmak istiyorum. “
Bayan V: “Yani acımasız, sahte ve düşüncesiz olmak mı istiyorsun?”
Melodi: “Hayır. Normal.”
Bayan V: “Normal, berbat bir şey!” diye haykırdı. “ İnsanlar seni Melodi olduğun için seviyor, yaptıkların ve yapmadıkların için değil. Bize biraz inansan. “
Ve artık Melodi sonlara doğru “sizi istemiyorum” yani siz olmak istemiyorum diyordu.
“Bunu siz hak ettiniz!” diyerek sınıftan çıktı.
Bu çıkış Melodi’nin yeniden hayata başlangıçı olacaktı, inanıyorum.
Melodi’ de buna inandı.
İçimdeki Müzik
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.