ACABAYA MECBUR İCBARLAR CARİYESİ
Eller
yokluğa doğru direndi
esen taşlardır çölümüze kumlar değil
tökezledi aşka kısraklar
-gün battı-
yazık mezardan çıkan
celalli bir hayalettir
celali isyanlarına koşan
yaşamak
bir vicdan ölümüdür -inandım-
sonsuza yürüyen kervanlar önünde
kum değildik ve rüzgarlara inanıyorduk
çöl çöktü
yolcular maveraya uçtu
-yazık-
acabaya mecbur
icbarlar cariyesi imanını tazeliyor
firavunlara nemrut hakkı için
ben ağaçta
rüzgarların düşüremediği bir güz yaprağıyım
barak baba risalesinde
kanmamıştır
kanıma korkunç ivan ve hallaç
hallaçlanmamış fikirleriyle
henüz mansur değildir
göğün kubbesi çökünce üstümüze
okyanuslar yunuslarla döner çölümüze
artık babamızdır kumlar
kumbaba
nolur atlarımızı kumlayıver
-yorgunuz demirkıratlar kadar-
yavulu gelin
senin çengelinde güvercinler uçurduğun
asanı vurup kızıllara
ırmak geçecektir
iktidarlar bir damla su idi celallenip
toprakta muhalefete düştüler
-dersimiz cebirdir-
ölümün izinden yürüyen ulu kervanlardık biz
varın bizi abdal musa postunda
yarasından oku çıkarılmamış bir ceylan sayın
·
100 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.