Bir defasında atom mühendisi bir abla ile muhabbet ediyorduz. (Yani yanlış anlamayın, evli barklı çoluk çocuk sahibi bir abla)
Biz de tabii dışarıya ürün ihraç ediyoruz fakat o firmayla da işbirliği yapıyoruz,
Fakat branşı olmamasına rağmen o ablayı o firmaya nasıl aldılarsa artık. Çünkü ticari bir firma (Sanırım iyi bir meblağa transfer ettiler onu oraya)
Ama ablanın da yüzüne hiç bakmıyorum, utangaçlığımdan yerin dibine gireceğim :D
Neyse iş bağlantıları tamamlandıktan sonra muhabbet ediyoruz, kahveler geldi konu dışına falan çıktık.
Ben de o aralar acayip meraklıyım, akıl almaz derecede her konuda her şeyi merak ediyorum, araştırıyorum, kitap mitap okuyorum falan filan..
Ama yine muhabbet ederken yüzüne bakmıyorum, utanıyorum.
O bunu anladıkça tebessüm ediyor, rahatlamam için daha latif davranıyor..
Konu atomlardan açıldı (kendi branşı aslında), ona quantum'um atom altı parçacıklarla ilişkisinden falan filan bahsettim..
Ortalama bir saat falan sürdü bu muhabbet..
Kalkarken "aklında yok olmak istiyorum" demişti
Şok geçirdim, hiç böyle bir şey beklemiyordum. Ben zaten kaçacak delik arıyorum, tutulup kalmıştım öyle..
Ve bir de ben de böyle bir potansiyel var mı, onu da bilmiyorum ki..
muhtemelen kendi teveccühü idi
Neyse ordan çıktıktan sonra "oh be kurtuldum deyip" sek-sek oynaya oynaya arabaya gitmiştim :)
·
628 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.