Yazgısıyla zaman içinde buluşacağına göre, yazgının da zaman içinde harekete geçmesi beklenirdi; şimdi içinde uyanan artık genç olmadığı duygusu, tıpatıp kendisine benzeyen bayatlamış olmak duygusunu, o da güçsüzlük duygusunu uyandırdı; ikisi de (kendi ve o büyük belirsizlik) aynı, eşit, bölünmez yasaya boyun eğmek zorundaydılar. Olasılıklar da bayatladığı, tanrıların gizi soluklaştığı, dahası, uçup gittiği zaman, işte yalnız o zaman başarısızlık söz konusuydu. Başarısızlık, iflas, onurunu yitirmek, işkence görmek, asılmak değildi; hiçbir şey olmamaktı. Beklenmedik bir dönemecin karşısına çıkardığı bu karanlık vadide el yordamıyla yol alırken işte böyle şaikın düşünüp durdu. Birden üstüne gelen yıkımın nasıl olacağını, adının nasıl bir onursuzluğa ya da sapıklığa karışacağını umursamıyordu; yeter ki bu gelen, yaşamı boyunca onu beklerken takındığı tavra yakışır büyüklükte bir şey olsun. Tek bir dileği kalmıştı: "kandırılmış" olmamak!
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.