Selâm
#ölüyıldızındörtyolcusu
#salihöztürk
"Her nesnenin bir hikayesi vardı. Dünya hikayelerden kuruluydu. Hikayeler olmazsa bomboştu. Boşa atan yürek, boşa atılan adım, boşa söylenmiş sözdü. Hikayesiz her insan yalnızdı,ıssızdaydı, sahipsizdi, varlığı yoktu. Hikayeleri unutulmuş nesnelerin çöpünden başkası değildi.”
"Bazı şeyler var ki anlatmak için dil yetmez. Suçlu suçunu gizler, akıllı aklını över. Doğru, doğru söylediğini düşünür; iyi, iyi yaptığını. Ben ne suçluyum ne akıllı ne doğru ne de iyi. Bilirim ki insanlar aynı dili konuşmasa da aynı acıları yaşarlar. Aynı acıları yaşayanlar birdirler. Sen yaşadıklarınla sensin."
"Bazen gökyüzüne bakınca denizi, bazen de denize bakınca gökyüzünü görürüm. Oysa ben görmek istediğim için deniz ve gökyüzü birbirine karışır. Önemli olan, tuzu hissetmek."
Kitabın özeti olan bu alıntılar ile başlamak istedim.
Romanda dört yolcumuz var hepsi aynı yolun yolcusu, hepsinin ruhsal sıkıntıları aynı bir ulaşamama ruhsal sıkıntılarından kaçması işlenmiş.
İçsel bir yolculuğu anlatmış.
Yazarında özellikle üzerinde yoğunlaştığı ve satırlara döktüğü "İnsanın mezarının da yaşam sevincinin de kendi içinde olduğunu bunları çoğu vakitte aramış olsakta onların yanıltıcılığından kendi ruhumuzu naif bir dil ile anlatmış."
Ruhun dediğini inkar edersen kendini inkar edersin. Ruh istektir, kendinin ve başkasının ruhuna ;bedenine saldırı değilse isteklerin, ruhunu izle. Aklın sana yol gösterecektir. Akıl ki diğer yarındır. Yarım kalmak yarım yaşamaktır. Aklını ve ruhunu her zaman barışık tut. Tam yaşa, tam sev,tam düşün; tam öl.
Var olmak için kendi içimizdeki benliğimize ulaşmak gerekir...
Her satırını ruhunuza ilmek ilmek dokumak isterseniz buyrun okuyun...
Muhammed Yaşar KARAOSMAN
@sakinokurlar
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.