Acımasızları severek okudum ben ama Dokunulmazlar ilk kitabı alır beşe çarpar. Tek kelimeyle efsaneydi. Bu sene okuduğun en akıcı, merak uyandıran kitapların başında kesinlikle Dokunulmazlar ilk sırada olacak. İlk kitap tamamen giriş ve karakterleri tanıma kitabıymış. Bunu Dokunulmazları okurken anlayacaksınız. İlk kitabın sonlarına doğru aslında ortaya dökülen sırları öğrenmiştik. Şimdi Liam ve Melody Chicago’num en güçlü ailesinin başında oldukları için daha ciddi düşmanlarla baş etmek zorundalar. Ayrıca çiftimiz birbirlerini severken öldürme sınırına yaklaştıkları için ikilinin arasında geçen her sahneyi ayrı keyifle okudum. Aile içinde dönen olaylar var ve bunlar beni kudurttu. Sinirimi alamayınca adeta kendimi kaybettim. Gidip 3.kitabı da okudum, evet. Bu kadar kötü karakterleri yazar nasıl sevdirip benimsetti bize hala anlamıyorum. Yani normak bir kitapta bu tiplerden nefret ederiz. Her sayfada bir gizem her sayfada bir olay okuyoruz. Tahmin ettiğimiz olayın beş sayfa sonra oha dedirten başka bir şeye dönüşmesinden yerimde duramadan okudum. Gece başlayıp sabaha olmadan bitirdim ben zaten. Çünkü mümkün değil ne olduğunu öğrenemeden duramıyorsunuz. Hele sonu! Ah hıncımı alamamak beni delirtti. Böyle bir son yok. Bakın gruplarda ses kayıtlarım ifşa edilse, dişlerimi sıkarak konuştuğum deli gibi sövdüğüm sesler var. Delirip çıldırmamak elde değil. Çok güzeldi ya. Serinin değerini kesinlikle 2.kitapta anlayacaksınız. Eğer devam etmeme gibi bir düşünceniz olduysa ilk kitaptan sonra bence Dokunulmazlar’a şans vermeniz gerek. Hem şaşırtan hem heyecanlandıran hem de tehlikenin dibine vuran bir kitaptı. Ben bayılarak okudum. Liam ve Melody bence okuduğunuz en farklı karakterler. Sadece onlar değil ailedeki herkes bence muhteşem ve farklı karakterler. Sadece Olivia... Seni Allah kahretsin. Sen benim ve bu ailenin başına gelen en itici, pislik, köpek karaktersin. Hala aklıma geldikçe tüylerim ürperiyor. Saçlarından tutup seni yerlerde sürüyemediğim için mutsuzum. Hele ki 3.kitap da... Uzun zamandır böyle sinirlendiğim ve sövdüğüm bir karakter olmamıştı. Hayatımda okuduğum en itici, bencil, pislik sensin. Sinirlerimi oynattı yine köpek. Bazı sahnelerde kafasından geçen o düşünceleri okurken kafasını koparmak istedim ve bu isteğimin Melody ve Liam’la hiç ilgisi yok.

DokunulmazlarJ. J. McAvoy · Ephesus Yayınları · 2021306 okunma

·

415 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğba Atıcı Coşar