Brandon Sanderson
Lise ikiye gidiyordum ve okuma yazmayı söktükten sonra neredeyse hiç kitap okumamıştım. Babamın aldığı, can yayınlarının çocuk klasikleri serisine dokunmamıştım yıllardır.
Bir gün arkadaşım Robin Cook'un İstila isimli kitabını verdi. "Bunu seveceksin dedi." Üç günde bitirdim ama o kadar yavaş okuyordum ki neredeyse başka hiç bir şey yapmadım. Sonra Wilbur Smith kitaplarından bir kaçını okdum ve inanamadım. Kitap okumak çok eğlenceliydi.
Kitap okumadığım için beni sürekli azarlayan babam, kitapçısına gidip "Bizim oğlan böyle değişik şeyler okuyor." demiş. Ona göre klasik olmayan ya da entelektüeller tarafından önerilmeyen kitaplar boş kitaplardı. Yine de, kitapçının önerisine uyarak, bana Shannara'nın Kılıcı kitabını almış. Kitabın kapağı, yirmi küsür yıl sonra bile gözümün önünde. "Fantazya bir yolculuktur" gibi bir şeyler yazıyordu.
Kitabı elimden bırakamadım. Serinin diğer kitaplarını okurken, kitabı elimde gören bir arkadaşım Ejderha Mızrağı Serisini önerdi. Ve tabi ki artık fantastik kurgu manyağı olmamak gibi bir seçeneğim kalmamıştı. Çok yavaş okuduğum için rapor alıp evde 13-14 saat kitap okuyordum. Eskişehir'dekiler bilirler; İnsancıl Sahaf o zamanlar ücretin yüzde seksenini, kitabı geri götürdüğünde iade ediyordu. İkinci el kitapların beşte bir fiyatına bir çok fantastik seriyi bitirdim. Bu tür kitapların çevirisi oldukça azdı. 6.45 diye bir yayın evi vardı. Yeni çeviriler yapsın diye dua ediyorduk. David Eddings'in serileri, Unutulmuş Diyarlar ve Elric gibi bana inanılmaz tecrübeler yaşatan kitaplar okudum.
Sonra babamın bakış açısı üzerimde hakimiyet kazandı. Klasikleri okumalıydım. Bunlar kaçış edebiyatı idi ve evet ben de hayattan kaçıyordum. Denedim. Ama oradaki dertleri anlamayacak kadar tecrübesiz ve aptaldım. Kitap okumaktan soğudum. Yıllar sonra felsefe kitapları ile tekrar okuma ritmi kazandım. Sonra -meli -malı lardan biraz özgürleştikçe bilim kurgu ve fantastik edebiyata geri döndüm. Son bir iki yıldır mutluydum ve büyük bir keyif içinde sevdiğim türü okuyordum. Hatta Patrick Rothfuss'un kitapları oldukça hoşuma gitmişti.
Ama bir şeyler eksikti. O gençliğimde duyduğum hisler. O dünyanın içinde kaybolmak. Birbirinden farklı karakterlerin yoldaşlığı. Fedakarlıkların tüylerimi ürpertişi. Kalbimi titreten o savaş nağraları. Oturduğum yerden beni ayağa kaldıran o hayran verici kurgu. Karanlığın içindeki o küçük ışığa tutunan karakterlerin maceraları. O yolculuk.
Bunun o kadar eksikliğini hissettim ki, kendim o tecrübelerin var olmasını umduğum bir kitap yazmak istedim. "Nasıl roman yazılır?" diye araştırdım. Videolar, kitaplar, podcastler derken Brandon Sanderson ve arkadaşlarının Writing Excuses podcastine rastladım. Bütün sezonları dinledim, notlar aldım. Youtube'da ki derslerini izledim. O kadar yararlı buldum ki kitaplarını okumak istedim. Zaman çarkının son kitaplarını yazmasıyla ünlü olduğunu duyunca, o seriye başladım. Çok sarmadı. Anca üçüncü kitaba kadar gelebildim. Umarım bir gün seriyi tamamlayacağım.
Sonunda iki yıldır kütüphanemde olan bu kitabın İngilizce sesli kitabına başladım. Ve gençlik yıllarıma geri döndüm. Özlem duyduğum her şey buradaydı. Bu yaşımda beni etkilemeyi başardı. Öyle ki beni duygusallaştırıp bunları yazmama sebep oldu. O günleri yazdıkça hatırladım.
Sonuç olarak, benim gibi bu türe kalpten bir bağınız varsa şiddetle öneririm.
Teşekkürler Brandon.
The Way of KingsBrandon Sanderson · Tor Fantasy · 2011502 okunma
·
269 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
