Okurken duygulandım, ne güzel ifade etmişsiniz öğretmenim.. ben şu an fakültedeyim ve hemen her dersimizde hayatımıza dokunan öğretmenlerimizi hatırlıyoruz, aslında etkilerinin sandığımızdan çok daha fazla olduğunu ve onları hiç unutmayacağımızı, daha iyi nasıl öğretmen olabilirizi, sistemi, ucu bucağı olmayan sohbetler/tartışmalar işte.. beni tek üzen her arkadaşımın aynı hassasiyeti göstermemesi. Bana soracak olursanız ben de daha teknik birisiyim bir öğretmen adayı olarak. Fen lisesinden çıkmıştım, daha ayrı hedefler vardı, küçükken bunu ne kadar istediysem de çevrem tarafından sözde 'başarılı' olduğum için hep yönlendirildim, daha önemli işlerin insanıydım çünkü(!).. ama bakıyorum da ne kadar komik. Küçük kalplerin, dimağların üzerinde bu denli büyük etkiler bırakmaktan daha güzel, daha mühim ne olabilir ki.. Bu gayretle hem kendi gelişimim hem de onların iç dünyalarını anlayabilmek adına okumalarım, öğrenmelerim, edinmeye çalıştığım beceriler adına verdiğim özveri vs benim bile düşünmediğim kadar arttı ve ivmelendi. Çünkü biliyorum ki kendimizi arıtmadan onları arıtamayız, anlayamayız. Herkes gibi benim de kaygılarım var ülkenin durumundan, mesleğin itibarsızlaştırılmasından ve öğretmenin üzerinde bu kadar baskının olmasından dolayı..ancak bunun mücadelesini de verecek kadar da benimsedim öğretmen olmayı ve inanıyorum ki -her şeye rağmen- karanlıktan aydınlığa eğitimle çıkabiliriz ancak. Benim küçük hypatialarım, fibonaccilerim için değer 😂