Yetimdir şu gönlüm,
Bundandır tüm sessizliğim,
Bir harabe yığınıyım...
Deprem anında yere serilirim..
Bu vakitsiz bir yıkımdır...
Enkazın altında ölen kimdir?
Yoksa, yoksa bu ben miyim?
Kendimi dahi tanıyamıyorum.
Ama insanlar,
Ölmekten bahsedip dururlar..
Cehennemden söz açılır hep
Sanki ölüp tekrar dirilmişler..
Ah ne kadar gülsem,
Hayır ben gülemem..
Çünkü cehennemi görmüş olabilirim,
Kahrolmam gerekiyor sanırım, birazda ağlamam,
Bi de nasıl ağlanılır, öğretmediler
Bir yetimdir dedim ya gönlüm,
Sustum, sustum ve sadece sustum..
Sonra, Büyüdüm, öyle diyorlar..
Sanki büyümek isteyen varmış..
Bi de ne garipmiş şu büyümek,
Büyürken, insanları tanımak,
Ya da tanıyamamak...
Garip işte, şu gönlüm eskisi gibi olamıyor,
Eksilen tarafımı telafi edemiyor.
Olmuyor işte,
Tüm sarılmalarım eksiktir benim
Yetim bir yüreğe sahip olmak
Böyle bir şeydir işte..
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.