Barbey d'Aurevilly 'yi ilk kez okudum ve açıkçası beğenmedim. Sebeplerine gelirsek; öncelikle durum tarzında yazılmış eserleri pek sevemiyorum. Yoğun tasvirler, karakterlerin irdelenmesi, gelgitli diyaloglar abartıldığı anda eser ne yazık ki çekilmez oluyor. Balzac hayranı olan yazar, ne yazık ki Balzac'ı bir tık abartmış kendi eserlerinde. :( Hikâye aslında çok güzelken, bir mekâna sıkıştırılan bir grup karaktere dair konuşmaların (ki çok fazla diyalog yok eserde, daha çok monolog şeklinde) başka bir anlatıcı tarafından okuyucuya sunulması esere adapte olamama nedeni bana göre. Daha hikâyeye başlarken okumakta ve anlamakta zorlandım. Giriş kısmı diye düşünüp sabrettim, ancak eseri üçüncü denemede odaklanıp okuyabildim.
Bir Whist partisini konu alan
Perde Arkası 'nda, bir grup soylu kişinin roman sanatı üzerine konuşmaları ile başlangıç yapılması oldukça ilgi çekici. Devamında bize hikâyeyi aktaran kişi, aslında bu partide yer alan bir başkasının anlattığı yaşanmış bir hikâyeyi bizlere aktarıyor. Vakti zamanında, bu anlatıcı kişi oldukça gençken, küçük bir kasabada soyluların tek eğlencesinin kumar olduğu bir dönemde yaşanan trajik bir durumun tanığı olmuş. Kumar ve aşk ihtirasının şahitlerinden biri olarak bulunmuş. Bu Whist partisinde de trajik bir sonu hazırlayan bu olayın perde arkasını dinleyenlere aktarmayı vazife edinmiş.
Ancak tam olay ilgi çekici hale geliyor derken garip bir sonla da eser bitiyor ne yazık ki. Aslında olayın ne olduğu belli, ancak daha farklı bir son yazarın tüm hikâye ilerleyişine aykırı olurdu sanırım.
Okunması bence zor bir eser, ancak bir şekilde okunuyor. Okunması bir kazanç değil, okunmaması da kayıp değil.
Perde ArkasıBarbey d'Aurevilly · Can Yayınları · 2021220 okunma
·
49 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
