Kara kedi öyküsünde zalimlerin er geç belasını kanattigi yerden bulduğunu görüyoruz ama işte olan, arada kalmış mazlum canlılara oluyor.
İkinci öyküde işine aşırı bagliligiyla bilinen bir ressamın, eşinin canlı denecek kadar çizdiği portresini hırsla çizerken gerçekte eşinin günden güne eriyip soldugunu ve öldüğünü farketmemesine tanık oldum.
