ÜFFF! BU NE TESADÜF!
Geçen yıl bu uygulamada öğrendiğim bir yazar olan 
Tuğba Sarıünal, o zaman alıntılarını beğendiğim 
Fil Saati kitabıyla ilgimi çekmişti ve okuyacağım kitaplara eklemiştim. Bu inceleme yazısına başlamadan önce Fil Saati'ni de bitirdim. Yani yazarın iki kitabını arka arkaya okumuş oldum. Bu sayede yazarın üslubunu daha iyi anlama fırsatını buldum.
İsmi pek bilinmeyen yazar, aynı zamanda kitap çevirmenliği de yapıyormuş. Birçok büyük yazarda olan bir maharet olan çevirmenliğin, Tuğba Sarıünal'da da olması, eminim ki ona çok büyük bir fayda sağlıyordur. Bu açıdan bakarsak büyük bir yazar olabileceğini söyleyebilirim. Çok bilinen, ünlü, okuru çok olan bir yazar olma ihtimali yüksek bence . Çünkü kitaplarındaki kurgu, anlatım, akıcılık bunu hak ediyor. Bana göre bazı eksikler, hatalar, saçmalıklar olsa da genel itibariyle beğendiğim bir yazar oldu. Okumuş olduğum iki kitabından sonra böyle düşünüyorum.
Gelelim 
Akıl Tutulması adlı kitaba. Tesadüf hayatın içinde olan bir olgu, evet. Anlamlı olan tesadüflere de tevafuk deniyor. Zaman ve mekân penceresinden ayrıntılı bakıldığında her tesadüfe büyük bir anlam yüklenebilir ama bana göre her tesadüf anlamlı değildir. Çünkü hayat saçma değil ve bilirsiniz ki tesadüfler sık sık, her zaman ve arka arkaya gerçekleşmez. Belki bunu yaşayan olmuştur ama bu tesadüfler insanın hayatında küçük etkilere sahip olur, önemi büyük olmaz. Tuğba Sarıünal bu kitabından tesadüflerin önemini büyüterek gerçekleşme durumunu sıklaştırmış.
Mesela; ben, işten çıkıp çok kullanılan bir yolu kullanarak eve giderken, saat 19.30'da geçtiğim 'A' mağazası önünde, 1 saat önce Instagram'da fotoğrafını beğendiğim 'B' kişisinin beklediğini görebilirim. Bu da bir tesadüf olur. Sürekli, yaşadığımız her tesadüfte büyük bir anlam aramak bana göre abartı geliyor. Sonuçta dünya denen gezegende, aynı zamanda yaşayan canlılarız. Elbette yollarımız kesişebilir, denk gelebiliriz bir yerde ya da bir olayda. Ancak bunun önemi, anlamı öyle büyük, acayip değildir her zaman. Önemli, değerli, anlamlı olanlar tabii ki vardır; işte bunlar tevafuktur. İkisinin ayrımını ise ancak düşünerek yapabiliriz.
İşte yazar, tevafukları tesadüf sıklığına çekmiş. Sürekli anlamlı, önemli denk gelişler, kesişmeler oluyormuş gibi bir kurgu yapmış. Ben bunu Rus yazarları okurken de sevmiyorum. Dostoyevski ve Tolstoy da tesadüfü çok kullanmıştır. Bence hikâyeyi anlatırken tesadüf bu kadar sık işlenmemeli. Bir kitap tesadüf üzerine kurgulanacaksa; önemli, anlamlı olan bir tane üzerinden kurgulanmalı. Yani tevafuk üzerinden. Böylece saçmalıktan sıyrılarak anlamlılık ve önem yakalanabilir.
Yazarın diğer kitaplarını da okuyacağım.
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.