Herkese merhaba. Yine bir L.N.Tolstoy eseri için inceleme yazısı yazmaktayım. İvan İlyiç'in Ölümü. Tolstoy'u okudukça kendisine karşı ilgim, merakım ve beğenim artıyor. Kalem bir insana ancak bu kadar tanıdık, ancak bu kadar içten gelir. Okuduğum eserleri hem dinlendiriyor, hem anlamakta zorlamıyor, hem farkında olunduğu zaman hayatın özüne yönelik mesajlar veriyor. İşte bu hayatın özünde var olan mesajlardan ölümü bu eserinde sade, süssüz, kendi hayat ve ölüm anlayışı ile ele almış yazar. Romanın başkahramanı İvan İlyiç; hem çocukluğu, hem gençliği, hem mesleki hayatında akıllı, canlı, hoş, kibar bir insandır. 4 kardeşin 2 numarasıdır. Yetenekli, neşeli, iyi yürekli ve sokulgan halleri çocukluk ve gençlik yıllarında kendisinde barınmaktadır. Gerek eğitim hayatında gerekse meslek hayatında kimseye yaranmaya çalışmamış, bir yerlere gelmek için kimseye yaltaklık ve yağcılık yapmamıştır. Üst tabaka insanların hayatlarına bakıp onların hayata bakışlarını, tavırlarını, hallerini benimsemiş, onlarla dostluk kurmuştur. İyi bir hukuk eğitimi ile 10. dereceden memur olmuştur. Kendisine verilen görevleri gereğince ve layıkıyla yerine getiren, gerçekten övünç duyulacak bir titizlik, disiplin ve dürüstlükle çalışan bir memurdur. İlerleyen yıllarda sorgu yargıcı olmuştur. Sorgu yargıçlığı yaptığı dönemin başlarında eşi olacak kadınla tanışır ve aşka benzer beğenme diyebileceğim duygular neticesinde evlilik gerçekleşir. Mesleğin yoruculuğu ile bir süre sonra vücudunun sol gövde-karın tarafında bir ağrı hisseder. Doktorlar, gerekti tahlil ve muayeneler neticesinde durumunun sıkıntı verecek bir hal olduğunu kendisi en başta anlayıp kabul eder. Sonrasında bir süre bu durumu kimseyle paylaşmadan yaşar ve artık çalışacak durumu kalmayana dek uğraşır durur. Ve ölüm gerçeğini sorgular, ölmeyi istemez fakat çaresinin olmadığını anlar. Herkesin öleceğini söyler, kimse de bu gerçekle yüzleşeceğini sanmaz sanki İvan İlyiç için. Hayatları ölümden uzakmış gibi gelir ona. Psikolojik, ruhsal, içten bir süreç geçirir. Bu süreçte sorgulamalar, ilgi alaka ve kendisine karşı acıma beklemeler, düşünceli haller karşılar biz okuyucuyu İvan İlyiç adına. Ve böyle bir sıradan yaşamın, sessiz ve sıradan ölümüne tanıklık ederiz. Lakin acı bir gerçekliğe parmak basmış Tolstoy bu kitabında. "ölen öldüğü ile kalıyor, ölenle ölünmüyor" söylemlerini, kalıplarını İvan İlyiç'in ölümü ile bize bir kez daha gösteriyor. Arkadaşları mevki, para peşine düşüyor, ailesi de ölümüne üzülmüş olsa da bir yerde onlarda hastalık sürecinde yalnız ve ilgisiz bırakma, ölümü ile de kabullenmesi kolaymış gibi bir ruh haline ve yaşayışa bürünüyorlar. İşte Tolstoy'un bu güzel eseri olan "İvan İlyiç'in Ölümü", bizlere okurken dinlenecek fırsatı sunuyor. Güzel mesajlar veriyor ve bir eserini daha okudum diyebilme başarısını takdim ediyor. Tüm okumayan arkadaşlara tavsiye ederim. Başka bir kitapta görüşmek üzere; sağlık, mutluluk, huzur ve kitaplarla kalın :)

İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202245,2bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Süleyman Koçak