“Sevgi, ayrılık saati gelene kadar bilmez kendi derinliğini." Ermiş, “Orphalese” adlı bir şehirde yaşayan “El Mustafa” isminde bilge bir kişi ile başlar. Yerliler, onu bir bilge olarak görüyorlar, ama o kendisini doğduğu şehre geri götürecek gemiyi on iki yıl boyunca bekledi. Şehrin yukarısındaki bir tepeden gemisinin limana geldiğini görür ve tanıdığı insanları terk etmenin üzüntüsünü hisseder. Şehrin ileri gelenleri ondan ayrılmamasını isterler. Gitmeden önce yaşam felsefesini anlatması, toplanan kalabalığa doğruları söylemesini, hakikati vermesini isterler. Böylece onlar da Ermiş’in verdiklerini çocuklarına, onlar da kendi çocuklarına aktaracak ve hakikat yok olmayacaktır. Söyleyecekleri kitabın temelini oluşturur. Ermiş, sevgi, evlilik, bahşetmek, yeme içme, çalışma, çocuklar, neşe ve kader, giyim, alışveriş, suç ve ceza, yasalar, eğitim, zaman, zevk, din, ölüm, güzellik ve dostluk gibi bir dizi konuda zamansız ruhsal bilgelik sağlar. Ermiş, bazen güvendiğimiz birinin bizi sakinleştirmek için bize söylemesini dilediğimiz türden şeyleri söylüyor gibi hissettirir. Her bölüm, Cibran'ın kendisinin çağrıştırıcı çizimlerine tekabül eder. Ermiş, ayrıca yeryüzündeyken diğer insanlardan ve tüm yaşam biçimlerinden hissettiğimiz ayrılığın gerçek olmadığını öğretir. Bizler sadece artık unutulmuş daha büyük bir birliğin ifadeleriyiz. El Mustafa, yolculuğunu dört gözle beklerken kendisini "sınırsız bir okyanusta uçsuz bucaksız bir damla"ya benzetiyor. Kendinizi sonsuz bir kaynağın geçici bir tezahürü olarak hissetmek büyük ölçüde rahatlatıcıdır ve belki de Ermiş’i okurken pek çok kişinin yaşadığı huzur ve özgürlük hissini açıklar.

ErmişHalil Cibran · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202371,1bin okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elif Mert