Öncelikle şunu söylemeliyim ki her öğrencinin hayatında Duyşen gibi bir öğretmen,her öğretmenin de Altınay gibi bir öğrencisi olmalı.Öğretmenliğin niteliğine vurgu yapan ve Duyşen karakteri üzerinden eğitmenliğin kutsallığını anlatan muhteşem bir Cengiz Aytmatov eseri.Tepeden bakan,öğrencisini hor gören,mesleğini bir gelir kapısı gibi görüp ticaretten ileri götüremeyen kişi değildir öğretmen.Fedakarlıklar yapıp,zorluklara katlanan,gönüllere dokunan, öğrencilerini çocukları gibi canından bir canmışcasına kucaklayandır öğretmen.Cengiz Aytmatov'un öğretmen modelini görünce çevremizde adı öğretmen fakat niteliği alakasız, içi boş birçok örnek aklımıza gelebilir.Ne mutlu Duyşen gibi öğretmenlere!! Esere gelince Duyşen,okumayı desteklemeyen halkın yaşadığı bir Kırgız köyünde öğretmenlik için mücadele verir, öğrencileri bir baba gibi kucaklar onlar için her türlü fedakarlığı yapar onun bu tutumu karşısında başından beri önyargılı olan köy halkı da onun yanında olmaya başlar,onu severler sayarlar, sahip çıkarlar.Altınay ise;okumaya can atan öğrencilerden sadece bir tanesidir,yetim olan Altınay amcası ve yengesi ile yaşamaktadır.Her gün onların eziyetine, hakaretine maruz kalır.Öğretmeni bunu fark eder, tabii ki onda olan okuma sevdasını,azmini de..İşte bir öğretmenin mücadele etmesi için gerekli olan tam da budur. Altınay'ın çoğu kadınımızın başına gelen acı olayları engellemeye çalışır.İtilmişliğini,dışlanmışlığını,ezilmişliğini hisseder yüreğinde, elinden tutmaya karar verir.Bundan sonrası bir öğretmenin öğrencileri için yapamayacağı bir şey olmadığını ve bir öğrenciden ziyade bir insanın yapmak istediklerinin önünde hiçbir şeyin engel olamayacağını,tüm zorluklara rağmen azmin ve iyi niyetin kötü olan her şeye galip geleceğini göreceğimiz bir eserdir.Hayatın içinden,acı gerçeklerden satırlara dökülen bir eser. Alıntı "Ağlama Altınay." dedi. "Birlikte diktiğimiz kavakları ben büyüteceğim. Büyük bir kadın olup da döndüğün zaman ne kadar güzel olduklarını göreceksin." (...) Kavaklarım benim. Körpecik fidan olduğunuz o yıllardan bu yana ne kadar çok şey değişti. Sizi diken, büyüten insanın bütün istekleri gerçekleşti. Ama siz neden böyle üzgün hışırdıyorsunuz? Kışın yaklaştığına, yapraklarınızın döküleceğine mi üzülüyorsunuz? Yoksa sizi böyle üzen halkımızın büyük acısı mı? Evet, kış geceleri soğuklar donduracak, fırtınalar dağlarda, vadilerde uğuldayacak. Ama sonra bahar gelecek...

İlk ÖğretmenCengiz Aytmatov · Elips Yayınları · 20137,3bin okunma

·

560 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.