"Niçin zahmet buyurdunuz Ya Resulallah!"
Bu topraklar için canına kıymet biçmemiş isimsiz kahramanların haddi hesabı yok.
İsimsiz kahramanların varlığını bilmeyizde, biz isimleri bize kadar gelebilmiş bu kahramanlarıda hakkıyla tanımaktan mahrum düşmüşüz.
Tek tek, isim isim kayıt altına alınmaları bizler için, maneviyatımız için tarifsiz bir hazine olurdu şüphesiz.
Onlar Allah yolunda herşeylerinden geçmiş, dünyaya kıl kadar değer vermemiş, yaşadıkları gibi ölen gerçek müslümanlar..
Anadolunun esnafı bile evliya imiş derlerdi eskiden.
Benim bu hasretimi yeni tanıdığım güzel bir insan alevlendirdi. Paylaşmak istedim. Yarbay Hasan Bey.
"Zamanın kaymakamı, şu an Çanakkale'de medfun. 1915 yılında Çanakkale savaşlarının olduğu zamanda kaymakamlığı bırakıyor, orduya katılıyor, Yarbay rütbesini alıyor. Ve seyyar bir alayı var. Çanakkale cephesinde nerede bir zorluk olursa emrindeki bu askerî birlikle oraya giden, müdahale eden, katkı sağlayan bir zat bu. Bir gün Kereviz Tepe mevkiinde bir ihtiyaç hasıl oluyor, onlar o tarafa doğru intikal ederken Kilitbahir tarafında bir çeşmeye uğruyorlar. Yaz günü askerleriyle birlikte intikal ederken susuyorlar, su içmek için bir pınarın olduğu yerde konaklıyorlar. İniyorlar, istirahat ederken bakıyorlar uzakta bir köpek. Sıcaktan, açlıktan bitap düşmüş, bir deri bir kemik kalmış. Susuzluktan o da yanıyor. Çeşmeye doğru koşup geliyor. Askerler korkuyorlar; bundan bir hastalık bulaşabilir, ordu savaşacak, bir köpekle uğraşma zamanı değil diye köpeği kovalıyorlar, köpek gidiyor ama susuzluktan ciğeri yandığı için tekrar suyun başına hücum ediyor. Bu durumu görünce Yarbay Hasan Bey atından iniyor, gidiyor köpeği kucaklıyor, pınarın başına geliyor, matarasını doldurup ona su veriyor. Sonra bohçasını açıp ne varsa yiyeceğini ona veriyor. Köpek kendisine geliyor. Yarbay Hasan Bey'in etrafından hiç ayrılmıyor. Tarihi vesikalarda anlatılıyor. Kovalasalar da gitmiyor. Köpeğin adını Canberk koyuyorlar. Adeta o müfrezenin maskotu oluyor Canberk."
İnsanın içindeki iman merhamet olur, attığı adım olur..
Bir savaş sonrası düşman tarafındaki yaralıların arasında gezerken bir düşman askeri tarafından göğsüne hançer saplanıyor. Beni bu kadar etkileyen nokta burası işte; İmam istiyor yanına ve ona bana 33 defa 'La havle ve la kuvvete illa billahi'l aliyyi'l azim' dedirt diyor. Beni ayağa kaldırın sonra diyor. Yarası derin sekarat sayıklaması sanılıyor. Israr edince kaldırıyorlar. "Ve böyle gayet müeddep bir şekilde gözünü ufka dikerek diyor ki: 'Niçin zahmet buyurdunuz Ya Resulallah!' "
Onların hayatına temas ederek, onların imanından bir behre nasibimize düşer belki. Makamı, dünya varını geride bırakıp öne atılmak büyük bir imanın göstergesi zira.
"Nasıl yaşarsanız öyle ölürsünüz, nasıl ölürseniz öyle dirilirsiniz.."
Hz. Muhammed (s.a.v)
··
283 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.