Stefan Zweig’in yaşamına son verdiği için yarım kalan kitabıdır. Bu kitapta geleneksel Zweig kitaplarında olduğundan daha farklı bir hikâye okuyacağınız kesin. Kitap bana göre esas yarısından sonra başlıyor diyebilirim. Kitabın bir kısmı Clarissa’nın manastırdaki yaşamını anlatıyor. Sonra manastırdan ayrılıyor ve Profesör Silberstein’ın seminerlerine katılarak hasta bakıcı oluyor. Manastır ve doktor süreçleri biraz durgun ilerlediği için bu yüzden yarısına kadar kitap elimde biraz süründü diyebilirim. Ama yarısından sonra kitap elimden resmen akıp gitti. Özellikle son 75 sayfalık kısım desem sanırım daha doğru bir ifade olur. Kitabı tamamlayan yazarın yayıncısı olduğu için en son bölümüne bir paragraf yazıp bırakmış, bu da sanırım yazara olan bir saygının ifadesi olabilir. Ya da bu kitabın aslında yarım kalmış olmasını bir işaretle vurgulamak istemiştir diye düşünüyorum. Bu yüzden kitabın belirgin bir sonunun olmadığını rahatça söyleyebilirim. Bazı olayların biraz havada kaldığını söylemek sanırım yanlış olmaz. Bu olayları kitabı okuduğunuzda anlayacaksınız. Yayıncının kitaba bir son yazmak istememesi yine yazara olan saygıdan ileri geliyor olabilir. Ben kitabı genel olarak beğendim, ancak Zweig’in diğer Örn: Satranç, Yakıcı Sır, Korku, Olağanüstü Bir Gece vs. kitaplarında olduğu gibi sürekli yüksek tansiyonda giden bir kitap değil. Yazarı severek okuyan bir okursanız bu eserini de koleksiyona katmanızı tavsiye ederim.
