Gorgias, trajik sanatta, ayartmanın ayartmamaktan daha doğru ve ayartılmanın ayartılmamaktan daha bilgece olduğunu söylüyordu. Ayartmaya/baştan çıkarmaya (séduire), apatân (aldatma) denir. Adaletin (ve doğruluğun) en başta, sözü bir sanat gibi işlemekten ibaret lduğu, hakikate dair söylevin duyulmadık bir kabalık olduğu bir dünya hayal edin. Gorgias'ın yanlışı ne ister? Haklı olmak mı? Bu tüm pagusu güldürür. Yeni konuşma tarzını [ki bu söz sanatlarının son geleni, diğerleri arasında bir edebi tür ve ancak Beyefendiler nezdinde kabul görmüş bir tür kurnazlıktır (stratagéeme)], teoriyi değerli göstermek ve sınırlara dair bilinenleri unutturmak içim Paris Okulları'na gitsin. Ve Gorgias'a göre kaçık alıcı, dinleyici, bakın o aldatılmak istemez, o da gerçeği ister, tuzaksız sözcükleri, içtercümesi yapılmış (intranscrite) düşünceleri; ve ideolojide gözden düşer ve yapmacığı (feinte) tespit ettiğini sandığı söylemleri alacalar: bir kadındüşmanı (misogyne) ve bir misonthére olan bu insandüşmanındaki (misanthrope) şu bilgelik eksikliğine bir bakın hele!
Sayfa 47 - MonoKL Yayınları
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.