Bu kitapla karşılaştığım günü dün gibi hatırliyorum.İl kütüphanesinde ruhumu besleyecek bir kitap arıyordum.Gerçek,salt gerçeklik içeren bana hayatın acı yönünü yüzüme tokat gibi vuracak bi kitap...Dünya klasikleri bana gülümsüyor ben görmezden geliyordum, Türk edebiyatı göz kırpiyor;hayır şuan senin sıran değil diyordum.sonra beklenmedik bir anda senle göz göze geldik.Ve ben seni tereddütsüz bir şekilde rafindan indirdim.İsmini görmem ve kapağındaki çocuk fotoğrafı yeterliydi senin dogrup kitap olduğunu anlamam için..Almalıydim ve bir an önce okumalıydim. Aldım ve okudum. Müslüman kardeşlerimizin yaşadıklarını,yapilan zulümleri Avrupalı bir doktorun gözünden dinlemek... Kitabı okurken psikolojik olarak çökecegimi biliyordum ve kitabın bende olusturdugu etki gün içinde ruh gibi dolaşmama sebep olmustu. Bizzat yani başınızda bir bomba patlıyor ve küçücük çocukların kolları kopuyor kimi son nefesini vermek üzere ve siz bu savaş alanında bir köşede deliler gibi ağlıyor ağlıyorsunuz.okurken tam olarak hissettiğim buydu.Okurken yaşadığım çaresizlik duygusu... Vahset karşısinda eli kolu bagli kalmak...Biz burda rahat rahat yaşarken orada masum kaç yaşındaki çocukların öldüğünü düşününce arkasından gelen cevapsiz sorular... Bu kitabı bir doktor yazdı."Mad Gilbert" ... kitap boyunca bu koca yürekli insana derin bir saygı ve sevgi duydum.o savaş içindeki bölgede çalışmaya gönüllü, gerçek bir insandi . yaşanan insanlikdışı olayları dünya onu kale almasa elinden geldiğince duyurmaya çalışması...Bazı insanlardan daha insandi gerçekten.Hayır hepimizden daha insandı! Kendi çapında cabalamasi ama çoğunun sonuçsuz kalması...Onun yaşadıklarini okurken derdiyle dertleniyordunuz. Kitabı okuduğum vakitler üniversite sınavına hazırlanıyordum ve kendime dedim ki işte sana doktor olmak için sağlam bir sebep."Doktor ol ve dünyaya kayda değer bir faydan olsun!"Sızlanmayi kes artık! " Onlar orada ölüm kalım savaşı veriyorlar sen sadece sıcak evinde oturup ders çalışacaksın! '" zor mu onlarınki kadar değil! ( sonradan bambaşka bölüme doğru yol aldım ama düsunce konusunda olumlu etkiledigini söyleyebilirim.) Kitap "bir parça" toz pembe hayallerimden sıyırdı beni.Hayatın hep güzel mutlu kolay olduğu yalanı arkasına barınak yapmış yaşıyordum adeta. Kitabın üzerinden üç yıl geçti Okumanın insan üzerindeki etkisi aklıma geldi geçen gün.Bizi diri tutacak ve kişiliğimizi sağlam zemine oturtacak kitaplari ara ara okumamız gerektiğini farkettim....Ya da bize ÖLÜM VAR! Hiçbir şey insanliktan,değerlerimizden önemli değil diye bagiran kitaplari ara sıra karistirip kendimize gelmek... Aklıma Gazze'nin Gözyaşları düştü dün.Ve o kitabı çok özlediğimi farkettim sanırım ona ihtiyacım vardı.Kitapyurdunda oldukça uygun bir fiyata stokta olduğunu görünce mutlu oldum.kütüphanemde olmasini istediğim bir kitap.Yıllar geçti ama benim içim hala çok özel bir kitap . bence bu yazıyı okuyorsaniz sizde bir kitap paranızı buna ayırın.Paranızla sadece bir litre gözyaşı satın almış olmaycaksiniz,bunu bilin. Not/Böyle bir kitabı edebi açıdan eleştirme gereği görmüyorum.Yazar ne şekilde anlatırsa anlatsın böyle bir eser yazdığı için gözümdeki yeri en yukarıda.Kitabı yazan bir doktor ve gözlemlerini yaşananlari net bir şekilde anlatmış ki bu kafi benim için.Kitabın yazılma amacı edebi kaygı taşımazken eleştirmek ne haddime!

Gazze'nin GözyaşlarıMads Gilbert · Pegasus Yayınları · 2011107 okunma

··

88 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena Ç