Babil’de, onu bütün bu binyıllar boyunca gerçekten sevebilmiş birkaç insanın arasında mutluydu ve tamdı. ‘Başlangıçta hepimiz tamdık, sonra yarım kaldık. Şimdiyse çeyreğiz’ dedi kendi kendine. Göğün bütün çeyrekleri bazen bir yarayla, bazen de bir yalnızlıkla sınanıyordu. Timur, ne yaparsak yapalım bir daha tamamlanamayacağımıza, hep böyle çeyrek kalacağımıza kanaat getirdi.”
