Berna Moran, Sevgili Arsız Ölüm’ün Latife Tekin’in Türk romanının temel ögelerine yeni bir yaklaşım denediği ve halk edebiyatımızdan faydalanmaya çalıştığını gördüğümüz bir eser olduğunu söyler. Yazıldığı döneme kadar olan Türk romanlarından çok farklı bir tarzda, farklı bir anlatımla yazılmış olması ve bu tarzın okumayı zorlaştıran özelliklerinin olması başlangıçta kitabın kolay ilerleyememesine, sizi hemen hikâyeye dahil edememesine sebep oluyor. Ancak ne okuyacağımıza, neyi temsil ettiğine, kitabın edebiyatımızda nasıl yeni bir pencere açtığına ve yazarın ne yapmaya çalıştığına dair öncesinde biraz bilgi edinmenin okumayı kolaylaştıracağını, kitabı daha iyi anlamamızı sağlayacağını düşünüyorum. Özellikle “büyülü gerçekçilik”le iligili fikir sahibi olmak, kitabı garipsemeyi engelleyecektir. Büyülü gerçekçilikten detaylı bahsetmeyeceğim ancak benim anladığım şekliyle en özet hâli absürtlüklerin tüm normalliğiyle okura anlatılması diyebilirim. Büyülü gerçekçiliğin edebiyatımızda en önemli temsilcilerinin başında Latife Tekin geliyor. Hatta birçok edebiyatçı, “Sevgili Arsız Ölüm”ü bu akımın ilk örneği kabul etmektedir. Ve birçok eleştirmenin bu akımın en güçlü temsilcilerinden kabul edilen Gabriel Garcia Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık isimli eseriyle Sevgili Arsız Ölüm’ü karşılaştırdığını görmekteyiz. Kitapla alakalı söyleyebileceğim o kadar çok şey var ki ancak öncelikle ve en çok değinmek istediğim galiba “Dirmit”. Birçok kişi gibi beni de en çok etkileyen kahraman Dirmit. Törelerin, bağnazlıkların, batıl inanışların, hurafelerin bütün anormalliğine karşın çok normalmiş gibi dayatıldığı bir ortamda üstelik bu hurafelerle sürekli yaftalanmasına rağmen kendini, benliğini arayışı bu çabası beni çok etkiledi. Yazarın Dirmit’in duygularını bize aktarmamasına rağmen, olayı dramatize ederek acıya odaklanmamızı özenle engellemesine rağmen Dirmit’in acısını, sesini duydum. Var olma serüvenini, bu çabasını merakla okudum. Yazarın tüm bunları yer yer garipsediğim böylesine yalın bir anlatımla hissettirebilmesi gerçekten güzeldi. Garipsediğim diyorum çünkü alışık olmadığımız bir anlatım. Kitabın kolay bir kitap olmadığını, kolay bir okuma sağlamadığını belirtmem gerekiyor. Özellikle oldukça kısa cümle yapıları, zamanın ve mekanın belirsizliği, betimleme cümlelerinin azlığı kitabın zihinde belli görüntüler oluşturmasına izin vermiyor. Bu durum beni özellikle kitabın ilk kısmında zorladı. Kişiler neye benziyor, kaç yaşındalar, yaşadıkları ev nasıl bir yer, nereye gittiler, hangi şehirde yaşıyorlar bunların hiçbirini bilmiyoruz. Bu da kişileri gözümüzde canlandırarak bir sahnenin içine yerleştirmemizi oldukça zorlaştırıyor. Beni zorlayan kısımlardan bir diğeri kahramanların hissettiklerini bilmemek, duygularını anlayamamak. Latife Tekin, bizi yaşanan olayların trajedisine, kahramanların duygularına odaklamıyor. Bu durum kahramanlarla bağ kurmayı oldukça zorlaştırıyor. Ancak sayfalar ilerledikçe kendinizi yaşananlar, hissedilenler hakkında düşünürken; Dirmit’i, Atiye’yi anlamaya çalışırken buluyorsunuz. Okuduktan sonra üzerine kafa yorduğum bir kitap oldu. Türk edebiyatının en önemli eserlerinden biri kabul edilen Sevgili Arsız Ölüm, keyifli ve edebiyat açısından öğretici bir okuma sağladı. Kitap, okurluk zevkini oluşturmuş, biraz olgunlaşmış ve belki edebiyatla daha yakından ilgilenen kişilerin okuduğunda zevk alacağını düşündüğüm bir eser. Herkese önereceğim bir kitap kesinlikle değil. Keyifli okumalar dilerim :)

Sevgili Arsız ÖlümLatife Tekin · Can Yayınları · 20187,1bin okunma

··

828 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep Fidan