Gönderi
Küçükken deli gibi Nickelodeon izleyen biri olarak bu kitabı görünce hemen okumak istiyordum. Okumam biraz uzun sürse de iyi ki okumuşum. Tabi okuduktan bir süre sonra kendime gelemedim. Aslında küçükken her gün merakla acaba bir sonra ki bölümde neler olacak diye beklediğim bir showun ve sevdiğim bir karakterin kameralar arkasında neler yaşadığını okumak beni biraz sarsmadı değil. Jennette McCurdy, İCarly’de benim en sevdiğim karakterdi. O zamanlar biraz asi, bana göre çok güzel giyinen ve gerçekten çok güzel bulduğum bir kızdı. Meğerse o bunların hiçbirini istemiyormuş.
Çok küçük yaşta sadece “annesinin hayali” olduğu için oyunculuğa başlamış daha sonra yine “sadece annesi istediği ve öyle uygun gördüğü için” ergenlik çağından sonra bile yalnız banyo yapamamış, kalori sayarak yemek yemek zorunda bırakılmış, annesinin gözü üstünde olmadan bir yere gidememiş… Rol arkadaşı Miranda ile tanışınca onda olan özgürlüğe şaşırıp kalması beni o kadar üzdü ki…
Şok kere şok yaşadığım yerler oldu mesela bunlardan size de bahsetmek istiyorum.
Birincisi Jennette’in tabiki de erkek arkadaşı olamaz. Olsa da bunu önce annesi onaylaması gerek. Bir şekilde annesinden gizli bir erkek arkadaşı oluyor ve annesi bunu paparazzilerin çektiği gizli fotoğrafları gördükten sonra öğreniyor. Ve resmen deliriyor. Yazdığı mailleri okurken ağzım açık kaldı. Bir insan nasıl bu kadar kötü kalpli olabilir okurken inanamayacaksınız. Bence Jennette’in bunları yazması o kadar büyük bir cesaret ister ki. Bazen anne babalarımız bizi kırar ama bunu dile getirmek bizim için zordur. Jennette öyle değil. Bu yüzden tebrik ederim.
İkinci şaşırdığım olay, Jennette bir bölümde şarkı söylemeyi sevdiğini söylüyor annesine ve annesi tabiki de asla öyle bir şey yapmasını istemediği için ona da engel oluyor. Böyle küçük küçük her şeye karışarak Jennette’in soluduğu havayı bile resmen o kontrol ediyor diyebiliriz. Hani klasik gençlik dizilerinde baş kahraman hep babasının/annesinin istediği şeyi yapar ama sonra patlayıp “BU SENİN HAYALİN BENİM DEĞİL!!!” diye bağırır ya işte o anı bekledim hep. Ne kadar klasik ama bunu söylemesi gerekiyordu.
Ve en çok şaşırdığım olay kitabın sonunda Jennette’in babasından öğrendiği şey. Şok oldum resmen.
Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm annesi ölmeden önce ikinci bölüm ise annesi öldükten sonrayı anlatıyor ama oralarda bile annesinin hayaletini üzerinde hissediyorsunuz. Gerçekten o kadar korkunç ve o kadar üzücü ki. Bu kitap çocukken oyunculuğa başlamış olan kişilerin acaba kaç tanesi gerçekten kendi isteğiyle başladı diye düşündürüp durdu beni. Kitapta beni çok mutlu eden şey Jennette ve Miranda’nın arkadaşlığı. Normalde aynı dizide oynayan çocuk oyuncular arkadaş kalmıyor veya birbirlerinden pek haz etmiyorlar ama bu ikisi farklı. Hatta bir yerde Jennette ikisinin arkadaşlığı hakkında “Miranda sarılmayı (fiziksel teması) pek sevmez ama birbirimize sarıldığımızda çok iyi hissediyordum” gibisinden bir cümle kuruyor.
Jennette çok güzel yazmış kitabı. Bazı zamanlarda kendine bile itiraf edemediğimiz şeyleri hiç düşünmeden çat çat yazmış. Dili çok akıcı ve hemen okuyabilirsiniz. Bence bu kitabı artık kim çevirecekse çevirsin ve toplumumuzda da okunmasını çok istiyorum. Herkesi sarsacak bir kitap bence.
·
146 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.