1925–1970 yılları arasında yaşamış Japon yazar Mişima ile tanıştım. Sade ama derin bir anlatımı var. Yazar hukuk mezunu ve gelenekçi Japon edebiyatının temsilcilerinden kabul ediliyor. Kitaba, olay örgüsüne ilk bakışta basitmiş gibi görünüyor fakat alegorik bir yapısı var aslında. Kullandığı karakterler ve anlattığı olaylar hem kendi yaşamına dair hem de II. Dünya Savaşından sonra değişen, gelenekten kopmaya başlayan ve batılılaşan Japonya’ya dair ip uçları veriyor. II. Dünya Savaşı sonrası eşini kaybetmiş, 13 yaşındaki oğluyla yaşayan dul, kendi ayakları üstünde duran, maddi manevi güçlü bir kadın karakter var. Bu kadın karakter üzerinden toplumda kadının değişimi, kadının psikolojisi, aşka bakışı, Meiji sonrası kadının da gelenekten kopup batılılaşması gibi konular işlenmiş. Çocuk karakter, annesiyle duygusal bağı kuvvetli, denize aşık ve kendine bir kahraman yaratmış, aynı zamanda bir çete üyesi. Bu çete, ölümü kutsallaştıran, hatta gerekli gören, kendi içinde otoriteye itirazın olmadığı hatta üyelerin isminin bile önemli olmadığı bir çete. Çocuk, Japon milliyetçisini temsil ediyor ancak hayal kırıklığına uğruyor. Yazar bu çete üzerinden değişen bir Japonya istemediğini, savaşı kaybeden bir Japon’un ölmesi gerektiği mesajlarını veriyor. Ayrıca annesinin yatak odasını gözleyip cinsel birleşmelerini izliyor bu çocuk. Yazar erotizme bir çocuğun gözünden bakarak ve abartısız bir anlatımla bunun doğallığına dikkat çekmiş. Çünkü çocuk gördükleri karşısında şaşırmıyor. Belki de Japon’lardaki o duyguları belli etmeme geleneğiyle ilişkilendirilebilir bu durum. Denizci karakter, saygın Japonya’yı temsil ediyor. Askerliği ve denizciliği kutsallaştırmış. Birlikte olduğu kadınla farklı sınıflardan olmaları ilişkiye engel değil hatta yazar bunu söz konusu bile etmiyor. Sık sık “babalık” kavramını eleştiriyor yazar. Babaların kendi aşağılık komplekslerini çocuk üzerinde şekillendirmeye çalıştıklarından bahsediyor. Çocukların kediyi kesip varlığın özünü aramaları, ben kimim sorusu, yaşamın bir hiçlikten ibaret olduğunu söylemesi ve başlı başına Mişima’nın boşluk algısı ele alındığında nihilizme de göndermeleri olan felsefi bir roman gözüyle okunabilir. Genel anlamda değişen Japonya’yı ve bu değişime karşı olan Mişima’yı okumak isterseniz yalın ve derin bir kitap arkadaşlar ben sevdim tavsiye ederim. Çok okumalar herkese.

Denizi Yitiren DenizciYukio Mişima · Can Yayınları · 20172,605 okunma

··

1 plus 1

·

505 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar Mete