Acımadı ki diye haykıranların kitabı
"Tüm sıfatlarından önce kimdin, ne istemiştin, ne oldu?"
En önemli soru bu sanırım.
Güzel Düştüm İyi Acıdı "acımadı kiii" diye haykıranların kitabı.
O sesin ardında nasıl bir can yanması var bilirim.
Dizlerim yara içinde...
Okumaktan ziyade okurken kendinizden de keyif alacağız bir kitap. Çünkü hepimizin içinde yarım kalan birşeyler oldu. Ne yaşamışsak bir şekilde tuttunmanın yollarını da bulduk. Bazen yolumuza acıyla da olsa devam ettik.
Bu noktada kitap için "beni gördü" diyeceğinize eminim.
Ve fark edilmek iyileşmenin başlangıcıdır. Çünkü fark ettirir.
"Hayat kendi yolunu çizmen gereken bir mecra... Başkalarının ayak izlerini takip etmeyecek kadar da kısa..."
Kimi zaman neleri içimize attık. Neler yapmak istedik ama olmadı.
"Küfrü basmak isterken gülüp geçtiklerin, anlayış beklerken horlandıkların, tüm çabalarına rağmen olduramarıkların... En son ne zaman kendinle baş başa kaldın?"
Bazen de mecburiyetler vardı. Gereken tek şey empatiydi aslında.
"Dikenli tellerim yerine çitlerim var benim... Boyları, dönmeye niyeti olanın alabileceği kadar."
Okurken en çok "90'ların başında çocuk olanlar" diye başladığı bölümü sevdim. Çünkü ilk cümlede en güzel anılarıma dokundu.
Hayatı kaçırmamak lazım. Son nefeste keşke dememek olmalı hedefimiz.
"Manzaraya rağmen önüne bakarak yol almayı tercih edersen düşmezsin, kesin... Ama manzara kaçar..."
Kitap diyor ki 30-40 arası en keyifli ve kendini bildiğin dönem... Ama gel gör ki annelik; annelikten ziyade anneliğin beraberinde getirdiği bazı durumlar var ki kimisi o zamanı kaybettim hissiyle geçirmiştir.
"Kim koydu bu annelik çıtasını Kaf Dağı'na?"
Budur işte zaman zaman hissettiğim.
"Kendime reva gördüklerimi başkası yaşasa kıyamam."
Keyifli okumalar
"Dün boğazımı sıkan elle el sıkıştık bugün... 'Yine gelirim' dedi. 'Gelmesen daha iyi ama bari arayı aç...' dedim. Gitti..."
Güzel Düştüm İyi Acıdı 
Tuğba B. Çınar
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.