Gönderi
KURGUYA DEĞİL SIRADANLIĞA ÖVGÜ
Ishiguro’nun Klara ve Güneş’ten sonra okuduğum ikinci kitabı.. İnsanlar Ishiguro’yu çok özgün ve güzel konular bulup içini doldurmadığı yönünde şikayet ediyorlar. Örneğin bu kitapla ilgili spoiler vermeden :) sistemin detayları, toplumun tepkisi, model konusu gibi mevzuların yeterince detaylandrılmadığı eleştiriliyor. Bu eleştirilerin haklılık payını vermekle birlikte yazarın bunu kasten yaptığını asıl bizi buralara takılmadan distopya, bilimkurgu içindeki kurguya takılmadan içindeki sıradanlığa yani hepimizin içinde bir şeyler bulabiliceği hikayelere yönlendirdiğini düşünüyorum.
Hikayeye bu gözle bakınca bakınca kendı hayatınızdan ilişkilerinizden çok şey bulabiliyorsunuz. Hepsinin üzerinde uzun uzun duramayacağim için kısaca bahsetmek istiyorum. Ishiguro metaforları çok güzel kullanıyor. Bu kitapta da bir orman metaforu var. Hailsham’daki okulun yanında çocukları korkutan uçsuz bucaksız bir orman var. Orman benim nazarımda okulun dışındaki hayatı temsil ediyor. Okuldan sonraki hayatla ilgili kitapta geçen çok güzel bir ifade var. “Bize hem öğretildi hem öğretilmedi.” Hepimize de öyle değil mi.. Hailsham’daki okul binaların mekanların geçmişimizde ne kadar önemli yerleri var. Benim ilkokulumu okuduğum bina yakın zamanda yıkıldı ve ne zaman yanından geçsem içimi bir hüzün kaplar ve çocukluğa dair anılar.. Oyuna beğenilmeyip alınmama bir köşeden mahzun mahzun oyunu izleme ve kalem kutusu hepimizin önlük ve pantolon ile okula gittiği birimizde farklı bir malzeme gördüğümüzde sanki dünyanın en başka şeyi gibi şaşırma ve konuşmalarımız.. Herkesin bir kalem kutusu anısı vardır ve akran zorbalığı dünyanın en masum varlıkları olan çocuklarda kimi zaman vahşice gördüğümüz bu zorbalık insanın karanlık tarafının en acı ve bariz taraflarını gösteriyor kanımca.. Başka arkadaşlıklar Kath, Ruth ve Tommy Hailsham’daki arkadaş grubu.. Arkadaşlığın birbirine güvenme,sırdaşlık ve ince zamanlarda yanında olma üzerine kurulması.. Daha başka aşk, bir aşk üçgeni, kıskançlıklar, zamanında paylaşılamayan şeyler üzerinde yaşanan pişmanlıklar ve Umut Sonunda parçalanarak öleceğini bile bile yaşamak ne acı ve etkileyici.. Halbuki ölüm hepimizin hayatının en önemli gerçeği ve bir gün bizi de tıpkı Ruth, Tommy ve Kath gibi ziyaret edecek. Bir yaratık ya da sistemin dişlisi gibi değil de insan olarak hissetme (sanatın bağlantısı) ve değer görme…
Evet dili belki edebi değil ama tüm bunları bir distopyaya sığındırmak ve tüm bu duyguları okuyucuya geçirmek usta işi.. Okuyunuz efendim ayrıca kitaptan uyarlama filmi de tavsiye ederim.. Son olarak kitaba ismini veren ve kitapta Kathy’nin dinlediği şarkıyı da sizinle paylaşıyorum..
youtube.com/watch?v=4UX6tzE...
·
61 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.