Nasıl Koydum Ama Seni İnsan Yerine!
Her hikâye, “Güvendim,” diye başlar, “Tükendim,” diye biter.
“Sevgi” harcanır çoğu zaman ve en sonunda, “Nefret ettim!” dersin.
Ardından “Keşkeler” ve “Acabalar” sarar benliğini…O sorular hiç bitmez; bazılarının da cevabı yoktur.Eşyalar toplanır, anılar çöpe atılır.Bir zamanlar ölesiye güvendiğin insana tiksinerek bakarsın.Dünya başına yıkılmış, hayallerin enkaz altında kalmıştır. Bildiğin tüm küfürleri sayarsın ve hayat, maskesini çıkarıp tüm gerçekliğiyle seni selamlar. İşte o zaman geriye tek cümle kalır...
“O değil de nasıl koydum ama seni insan yerine!”
YORUMUM;
Kitaba başlamam ile bitirmem nasıl oldu anlamadım bile yazarın okuduğum ilk kitabıydı ama eminim benim için son olmayacak diğer kitaplarını da merak ediyorum.
Şimdiden uyarıda bulunmak istiyorum. Kitabı okurken kızlara çemkirebilirsiniz, hayat hikayelerinde ki o erkeklere küfürler ede ede bitirebilirsiniz.
Ama kitabı okuduktan sonra sizde çok şey değişmiş olacak. Çok gereksiz insanı adam yerine koyduk ve şans verdik sonrası mı sonrası tabi ki hüsran... olay olarak evet hüsran ama kızlar olarak ayağa öyle bir güzel kalkıyoruz ve öyle güzel bir ders alıyoruz ki Anka kuşu gibi küllerimizden yeniden doğuyoruz.
Kitapta kısa hayat hikâyelerinden yola çıkarak aslında bize yol göstermeye çalışan yazara sürekli aldatılan okuyucu şoku... okuduktan sonra aslında hatayı karşı tarafa değil kendimize yapıyoruz. Verdiğimiz her ikinci şans ona değilde kendimize oluyor farkında değiliz. Hani inandık hani güvendik ve yola çıktık ya bir hayal kırıklığı daha yaşamamak için belki demek için veriyoruz o şansı ama okuduğum hayatlardan yola çıkarak söylüyorum o işler hiç te öyle olmuyormuş.
Kitabı okumanızı kesinlikle tavsiye ediyorum. Elinize kahvenizi ve kitabınızı alın ve bu dünyadan soyutlanın.
