Rönesans döneminde bile Fransız düşünür Montaigne “çocuk içi doldurduğumuz bir kap değil yanan bir ateştir” demiştir. Çok uzun zaman önce yazarlar, filozoflar, hekimler çocukların toplumumuzda ki yeri hakkında kafa yormuşlardı. Bu çabalar 20. yüzyılın başlarında pek çok ülkede hızlanmıştı. Yine de çocuk haklarından ilk söz eden kişi Janusz Korczak’tır. Onun düşünceleri, 20 Kasım 1989’da birleşik devletler tarafından resmi olarak yayınlanan ve devletleri Çocuk haklarına saygı göstermeye mecbur bırakan Uluslararası Çocuk hakları konvansiyonuna ilham vermiştir. Janusz Korczak'ın 1910'larda açtığı iki yetimhane, adeta çocuklar tarafından cumhuriyet ilkeleriyle idare edilen birer çocuk cumhuriyetiydi. Çocuklara bambaşka bir gözle bakıyordu; onların toplumun büyük bir yüzdesini oluşturduğunu, bu nedenle de birer vatandaş muamelesi görmeleri gerektiğini düşünüyordu. İnsanın hayatının en önemli döneminin çocukluk olduğunu ve böylesi neşeyle dolu bir zamanın bir daha gelmeyeceğini söylemişti. Janusz Korczak 1942 yılında, yetimhanesindeki çocukları yalnız bırakmayıp onlarla Varşova'daki gettolardan Treblinka kampına giderken aslında kendi ölümüne gidiyordu. Böylesi büyük bir fedakârlık ancak kendisini her şeyiyle inandıklarına adayanlarda görülür. Bu seri içerisinde sevmediğim kitap daha çıkmadı. Konular hakkında fikrim olsun olmasın katılıyım, katılmayım farketmeksizin bu insanların mücadelesini taktir edip hayranlıkla okuyorum. Çocukluğun hor görülmesine hayır da beni çok etkileyen. Toplumun derin bir yarası olan konu. O kadar sade, akılda kalıcı ve çarpıcı bir biçimde anlatılmış ki yaşananlara ve anlatılmak istenilene hayran kalacaksınız. Mutlaka okuyun.

Çocukluğun Hor Görülmesine Hayır - Janusz KorczakIsabelle Collombat · Alfa Yayınları · 2019146 okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi