Okunmasını tavsiye ederim,okunur.
Evvettt! Uzun zamandır inceleme yazmayan Ben!
Sinavdı ,işti,cocuğun okumaya geçmeseydi,liseli yavrumun motivasyonuydu falan derken zamansızlık seviyem de bu yıl da rekortmen sayılırım.
Nazan Bekiroğlu kitaplarını okumamıştım. Nar Ağacı kitabına sahip oluşum yazsam hikaye niteliğinde..Okuyunca onun incelemesine sakladım bu kısmı..
Kitabı tesadüfen kitapçıda sayfalarına göz atarken keşfettim.O an karşıma çıkan cümleler ile sevmiştim.O an alamasam da daha sonra aldığım da da uzun zaman okunacaklar da bekledi beni.
Sınav süresince çok şanslı ki bir kpss sınavı bir güvenlik sınavı, bir atış, ve birde vize ve final sınavlarına dahil oldu gezdi benimle ..Çok şanslı ki sahil kenarinda bile dolaştı..
Kitaba dair ve bu kadar yanımda oluş sebebi bir roman olmaması. Kimseyi yakalama derdimiz,kime ne olmuş kaygımız yoktu.
Ben her şiir kitabı okuduğumda bazen sayfayı rast gele açar şiirler ısmarlarım kendime (Bunu yapan tek ben olmadığımı biliyorum) o anlık o kadar denk gelir ki sanki dersin derdime biçilmiş kaftan ..
Bu kitabım da da bunu yaşadım.Üzüldüm rast gele bir sayfa açtım karşıma çıkan cümle ile gülümsedim.
Bir roman değil.Siir kitabı hiç değil.Adı üstünde" Yerli Yersiz Cümleler."
Sağda solda kalmış yayımlanmamış cümlelerden oluşmuş.Dizayn olarak olurken yormuyor,konular birbirine bağlı.Normalde sıralı okudum.Bittikten sonra not ettiklerim ile beraber evde ortalarda kalması gerektiğine inandığım için oturma odamda masamda durmalı.Aklıma esince bir cümle alayım içinden diye .
Nazan Hanım'ın önsöz kısmından devam etmek istiyorum.
İçlerinde nerede,ne zaman , nasıl yazdığımı bugün gibi hatırladıklarım vardı,avucunun içine mıh gibi çakılmış olanlar.Ve hiç de hatırlamadıklarım.Bana oyke karanlık geldiler ki.Bunları ben mi yazmışım,sahi,ne zaman?
Şu cümleye yüreğimi bıraktım.On sekizimde yazdığım şiirleri okuyunca gülme krizine girdiğim gibi..
İnsan büyüdükçe duyguları da mı büyüyordu? Yoksa saf yanımız mı küçücük gözüküyordu gözümüze bilemedim?
Dönüp bir an bakıyorum geriye.Hayret,taş kesilmemişim.
Ne kadar da derin bir cümle değil mi?
Yaşadığımız onca şeye rağmen hâlâ etten kemikten kalabilmisiz.Fakat Nazan Hanım kaleme almayı unutmuş sanırım, ya kalp?
Yaşadıklarımız sayesinde kalbimiz taş kesilmiyor mu? İnancımız yitince,her bir insanın diğerine verdiği zarardan sonra ,duygular taşlaşıyor ruhani alemimiz dökme mermer kalıplar çıkartır.
"Yazma eyleminin kendisi de güzeldir.Hatt-ı desti.Ruhun semasını verir"
"Yazı,kalpten çıkan ve bilek üzerinde ikiye ayrılan bir damarın taşıyabileceği kadar ruhtur.Yazının daha okunmadan evvel kimliği ,dokunulabilir bir yanı ve söyleyecekleri vardır."
Bu konuda yazı yazmayı çok seven ben ;bazen yazdığına ne kadar anlam katarsan kat okuyanın kapasitesi kadarsın diye düşünüyorum.
"Böyle bir zamanda eğer ölünmezse ağlamaya da hak kalmazdı."
Tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmazmış misalince.Peki ya ölünce nasıl ağlayacaktık?
"Hayat beyaz ile siyah arasında açılmış bir parantez;beyaz yolun "
O kadar güzel cümleler varki;yazsam kitabın tamamını yazmak geçiyor içimden .
Uzun zaman sonra yazılan bir inceleme olduğundan kusurlarımı bağışlamayın !beni kusurlarımla kabul edin:)
Kitapla ve sevgiyle kalın... 
Yerli Yersiz Cümleler
··
390 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.