Gönderi
1500’lerin sonları 1600’lerin başlarında, Osmanlı’nın Nemçe (Avusturya) sınırında önemli bir kale olan Kanije’nin fethedilmesi ve sonrasında toplanan Avrupa ordusuna karşı Tiryaki Hasan Paşa tarafından savunulmasını anlatıyor Mehmed Niyazi. Tarihi roman olan kitapta tarihi bilgiler ve Mehmed Niyazi’nin etkili anlatım gücü birleşince okuma keyfi hayli yüksek oluyor.
Osmanlı kurumlarının yavaş yavaş yozlaşmaya başladığına değinilmiş. Ömrü serhad boylarında geçen, makam mevkide gözü olmayan Tiryaki Hasan Paşa’nın taktik ve stratejik dehası kitabın merkezinde yer alıyor. Kuşatmada 6-7 bin askeri olan Paşa, yüzbinlerle telaffuz edilen düşman birliklerine karşı kaleyi kahramanca savunuyor. Kuşatma başında toplarının bozuk olduğu haberini yayması, esirlere yaptığı muameleler ile düşmana gitmesini istediği bilgileri yollattırması, istihbaratı verimli bir şekilde kullanmasının yanında karşı istihbaratı da yönetmesi paşayı hep bir adım önde tutuyor ve çantada keklik görülen, Sadrazam’ın dahi ümidi kestiği kale elde kalıyor. Nemçe, Macar ve Slovakların birbirine düşürülmesi de takdire şayan.
Kitabın sonunda bizzat padişah tarafından fermanla taktir edilen ve vezirlik verilen paşa bu durumu devletin geldiği nokta açısından bakıp üzülür. Üzülmesinin nedeni, bir kalenin elde kalması üzerine vezirlik verilmesi ve bu atamanın devletteki normal
görevliler (menşur) ile değil de bizzat padişah fermanı ile yapılması idi. Koca padişah bize mi kaldı, biz kimiz ki vezirlik veriliyor diyecek kadar alçakgönüllü ve makamla işi olmayan bir insanmış Paşa Baba. Var olsun böyle yöneticiler her devirde.
Roman hikaye açısından güzel olsa da kurgu ve diyalog açısından biraz zayıf geldi bana. İstihbarat ağında görevlendirilen Ali Rıza Efendi ve ekibi ile kuşatma ve savunma anlatılırkenki sayfalarda aktif bağlantılar yoktu. Bacı diyaloglar da devre göre fazla kibar ve yapay geldi. Hikaye açısında naçizane bunları da belirtmek istedim. Herkese keyifli okumalar :)
·
46 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.