Gönderi
Huzurlu bir hafta sonu diliyorum... Bugün sizlere; yazar @zanafraillon yazmış olduğu, @olimposyayinlari bünyesinde çıkan "Özgürlüğe On Altı Adım" kitabının yorumu ile geldim...
Kalıcı bir gözaltı merkezinde, mülteci kampında dünyaya gelen Subhi'nin hikayesi... Kendisi küçük; yüreği ve hayalleri büyük bir çocuktu... Annesinin masallar anlatacağı, yemekhanede son kullanma tarihi geçmemiş güzel bir yemek yiyeceği, babasını ve Jimmie'nin annesinin öykü kitabını, hayal kadar güzel sıcak çikolatayı içeceği bekliyordu... Bir deniz görmeyi, bir sürü hikaye öğrenip babası gibi hikayeler, şiirler yazan hikâye anlatıcısı olmayı istiyordu...
Jimmie ise annesini kaybettikten ve ruhu git gide yalnızlaşmaya yüz tutmuş, ördekle konuşan Subhi'ye hikayeleri okutturmak dışında pek hevesi kalmamış küçük bir kızdı... Boynundaki kemik serçesi ve efsane hikâyeleriyle kendisini daha güçlü hissediyordu...
Hava kurak, insanlar umutsuz bu kampta... Ceketliler ise gaddar... Özellikle Eli için ceketliler daha çok gaddar... Ne düzgün içecekleri bir su, ne de zehirlenme ihtimali düşük olan bir yemeği yiyebiliyorlardı... Ama artık onlar da hakları peşinde koşacak ve korkunç bir olayla baş başa kalacaklardı... Ama en kötüsü ise küçük çocukların başlarına gelecek olanlardı...
Özellikle son sayfalarını okurken gözyaşlarını tutamayacağınız çok etkileyici ve çok buruk bir mülteci hikâyesi... Küçük bir çocuğun gözünden insanların kamplardaki hayat koşullarından yoksun yaşantısını vicdan sızlata sızlata okuyorsunuz... Ama Jimmie ve Subhi'nin diyaloglarındaki o hayal gücü ve umut insanın yüreğine güç veriyor... Oldukça özgün ve hüzünlü bir hikaye...
Anlatımı akıcı ve kurgusu da güçlü olduğu için bence yazar hedeflediği amaca ulaşmış, çünkü bu kitabı okuyup da merhametli olmayacak bir yüreğin olduğunu düşünmüyorum... Zaten ödül alarak da kitap etkisini tekrardan kanıtlamış oluyor... Çok sevdiğim dramatik kitaplardan birisi oldu...
Okuyun efendim, teşekkürler
·
37 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.