Spoiler İçerebilir.
(İncelemeden ziyade kitap yorumudur.)
Kitap, hayatı dramlarla bezenmiş Alice'in hayatını anlatıyor. Çocukken psikolojisi bozuk babası ve babası yüzünden melankolik bir ruh halinden çıkamayan annesi ile başlıyor hayatı. Enerjisini ve hayal gücünü çok beğendiğim bir karakterdi aslında çocuk Alice ama büyüdükçe olgunlaşmak şöyle dursun, ergenlikten çıkamamış bir kadına dönüşüyor sanki. İnsan hataları ile var oluyor ve yanlışlarını fark edip onları kendine en güzel şekliyle kazandırarak hayatındaki yerlerini kıymetli hâle getiriyor. Fakat Alice'in davranışları hatalardan ve yanlışlardan ziyade sağlıksız düşüncelerin sonucunda oluşmuşlar sanki. Özgürlüğü uğruna sahip olduğu ve sevdiği insanları terk edecek kadar ne istediğini bilen birisiyken geri kendi kendisini prangalara vurup kendi esaretine güler bir yüz ile tutunur hâle geliyor. Cesaretini ve özgüvenini sevdiğim kızdan sonra bu hâle gelmesi çok can sıkıcıydı açıkçası. Alice'in olgunlaşma sürecini daha güzel bir şekilde görmek isterdim ama kitap soru işaretlerine cevaplar verdikten sonra hoş diyebileceğimiz bir son ile noktalamış kitabı. Bunun dışında kitaptaki hiçbir karakter ile özel bir bağ kurmadım. Derinlemesine bir karakter işleyişi yoktu. Alice'in kendini bulma yolculuğunu okumayı çok isterdim ama kitap olay odaklı gittiği için hisler ve düşünceler biraz daha geri plana itilmişti. Tüm bunlara rağmen kitap şaşırtıcı bir şekilde çok akıcıydı. Yazar dili ve yazıyı kullanmayı biliyor gerçekten. Kitaptaki en sevdiğim kısım ise çiçekler ve onlara yükledikleri manalarıydı. Tam bir teması olmasa da kitabın, bu kısım kitabı en özel yapan kısmı sanırım. Sürükleyici bir kitaba ihtiyacınız varsa tercih edilebilir ama karamsar bir enerjisi olduğu da göz önünde bulundurulsun. :)
