#ortadoğudabirçocuk #kefen “Ben Efraz El-Khatip, 12 yaşında küçük bir kız çocuğuyum. Çok konuşkan, hazır cevap ve kimseye boyun eğmeyen biriyim. Doğduğum günden beri, kendimi bildiğimden, varlığımdan haberdar olduğum günden beri aç olduğumu biliyorum. Hiçbir zaman sofradan karnımız doymuş bir şekilde kalkmadık. Sütümü annem başkalarıyla paylaşırdı. Bebekken bile aç kalırdım. Fakat başkasına ait olan bir şeyi yiyemem. Bir köpeğin yemeğine mi muhtaç kalmıştı Rohan?... Bir hayvanın yemeğini önünden izinsiz mi alacaktık? Üstelik bu hayvanın aç kalmamızda hiçbir suçu yokken!...” Ortadoğu yıllardır kanayan yara; kadın olmanın en zor olduğu coğrafyalardan biri... Küçük kızların çocukluğunu yaşayamadan zorla evlendirildiği, öldürüldüğü, istismar edildiği bir dünyada nefes almak ne kadar zor. Efraz ve ailesi büyük umutlarla Türkiye’ye göçüp yeni bir hayata başlayacaklardı. Yoksullukları, yaşama tutunmaya çalışıp tutunamayışları artık son çarenin göç olduğunun göstergeseydi. Yeni bir umut için. Ama hiçbir şey planlandığı gibi gitmedi…. Cehennem diye bir yer varsa bence orası bu dünyanın ta kendisi. Ve tüm acılar hep kızlara, kız çocuklarına, kadınlara reva görülmüş. Halbuki değilmidir cennet anaların ayağının altındadır hadisinde olduğu gibi. Gel görki hadiste yer alsada zihinlerde yüreklerde yer almıyor. Baş üstünde gezecekken ayak altına alınıyor. Ne acıdır… Küçük kızın yaşadıkları da yüreğimizi dağladı. Yaktı yıktı. Yinede dedik ve diyoruz Umut hep var. Merhametli insanlar hep var. Ve kitabın en büyük kahramanı Behzat Yargıcı; dünyada vicdanlı ve iyi insanların olduğunun bir göstergesi… Okuyun okutun kulak tıkadığınız göz çevirdiğiniz ne hayatlar var ne insanlar görün… YÜREĞİNİZDEKİ KİNİ SÖKÜN, BİRAZ FERAHLASIN İNSANLAR….

Ortadoğu’da Bir Çocuk - KefenŞehnaz Haşimoğlu · Lapis Kitap · 2022705 okunma

·

150 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Muazzez Demir