Gönderi
·
Not rated
Şeker Portakalı
“Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.”
“ Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?”
“Gider gibi yaparız.”
Bu alıntıya çoğumuz aşina olmuşuzdur. Kitabı bilmesek bile bu alıntısı karşımıza mutlaka çıkmıştır. Şeker Portakalı kitabına ait olan bu alıntı bana saf sevgiyi hatırlatır. Bir adama, bir kadına, bir ağaca, bir çiçeğe ya da bir hayvana kime ya da neye olduğu hiç önemli değil. İnsanın kalbini dolduran bir sevgi.
Şeker Portakalı’nın nasıl bir kitap olduğundan bahsetmeden önce biraz kitabın yazarına da değinmek istiyorum. Jose Mauro de Vasconcelos yazar olmaya karar vermeden önce boks antrenörlüğü, gece kulüplerinde garsonluk, ressam ve heykeltraşlara modellik ve hamallık gibi farklı alanlarda çalışmıştır. İlk kitabı yaban muzunu 1940 da yayımladıktan sonra daha birçok kitaba imza atmıştır. En ünlü kitabı olarak bilinen Şeker Portakalı’nı ise 1968 yılında on iki günde yazmıştır. Yazar on iki günde yazdığı bu kitap hakkında “onu yirmi yıldan fazla yüreğimde taşıdım.”der.
Şeker Portakalı 5 yaşındaki küçük Zeze’nin hikâyesini anlatıyor. Aslında küçük bir çocuğun acıyla tanışmasını okuyoruz.
“Babam Totoca’ya asla vurmazdı. Bana vururdu, çünkü dünyada benden kötüsü yoktu.” Zeze’nin bu sözünden de anlaşılacağı gibi içinde bir şeytan barındırdığına inanır ve birçok yaramazlık yapar. Fakat Zeze’nin içinde normal çocukların yapacağı yaramazlıktan daha büyük yaramazlıklar yapmasını sağlayan bir şeytan olsa da öğretmeninin masasındaki vazo boş kalmasın diye öğretmenine hep çiçek getirmesini sağlayan ve babası ona hediye alamadığı zaman üzüldü diye babasına hediye almak için çalışmasını sağlayan bir melek de vardı.
Şeker Portakalı kitabını okurken bir çocuğun gözünden dünyaya ve küçük bir çocuğun o dünyada acıyı keşfetmesini şahit oluyoruz. İçinde küçük Zeze taşıyan tüm yetişkinlere…
#myhopeyou__ #şekerportakalı #kitapalıntıları #kitapönerisi #kitapincelemesi #zeze
·
33 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.