Salabe b. Abdurrahman
Fahr-i Kâinat Efendimiz'in (s.a.v) devrinde olmuş bir hadiseyi de burada zikredelim:
Ensar'dan Salebe b. Abdurrahman isimli bir genç vardı. Resûl-i Kibriya'ya o kadar âşıktı ki, yanından bir an olsun ayrılmaz, devamlı hizmet ederdi. Bir gün, ensardan birinin kapısının önünden geçiyordu. O zamanki evlerin çoğunun kapısı yok, perde ile kapalı. O evin perde- sinin aralık olması yüzünden içeride yıkanan bir kadın gördü. Birkaç defa kadına baktı. Sonra bu hareketinden pişmanlık duydu. Utancindan Medine-i Münevvere'den kaçtı. Mekke ile Medine arasındaki bir dağda yaşamaya başladı.
Fahr-i Käinat Efendimiz (s.a.v) kırk gün, ortalarda görünmeyen bu sahabiyi sordu. "Bilmiyoruz" dediler. Cebrail (a.s) geldi. "Ya Mu- hammed, Rabbin sana selâm ediyor. Ümmetinden, firar eden Salebe b. Abdurrahman bir dağa kaçtı. Orada, utancından gizli yaşıyor."
Peygamber Efendimiz (s.a.v), Hz. Ömer ve Selman-i Fârisi'ye, gidip onu getirmelerini söyledi. Hz. Ömer ile Hz. Selman (r.anhüma) Medine çıkışında bir koyun çobanı gördüler ve ona Salebe'yi (r.a) sor- dular. Çoban şöyle dedi:
- Siz, herhalde cehennemden kaçanı soruyorsunuz. - Cehennemden kaçtığını nereden biliyorsun?
- Gece yarısı olunca, şu taraftan, elini başına koyarak ve ağlaya- rak gelir. "Keşke ruhum âlem-i ervahta, cesedim âlem-i ecsadda/ce- setler aleminde kalmasaydı" diye sabaha kadar ağlar. Bu yüzden ona cehennemden kaçan" diyorum.
- Biz onu bulmak istiyoruz. Onu bize göster.
Gece yarısına kadar beklediler. Gece yarısına doğru Salebe ağ- laya ağlaya geldi. Hz. Ömer (r.a) ona, "Resûlullah emretti. Seni alıp gö- türeceğiz" deyince, "Resûlullah benim günahımı duydu mu?" diye sor- du. Bilmediklerini söylediler. Onlara rica etti: "Sizden ricada bulunaca- ğim. Ben Resûlullah'a karşı Mescid-i Saadet'e giremem. O namaza
dururken veya Bilal ezan okurken bir yere saklanayım." Hz. Ömer (r.a) söz verdi. Salebe'yi mescide kadar getirdiler. Re-
sûlullah Efendimiz (s.a.v) namazda Kur'ân-ı Kerim okuyordu. Salebe, Resûlullah'in (s.a.v) Kur'an okuduğunu işitince bayılıp düştü. O sırada Hz. Ömer ve Hz. Selman (r.anhüma) hemen Resûlullah'ınarkasında namaza durmuş bulunuyorlardı.
Namaz bitince Resulullah (s.a.v), Hz. Ömer ve Hz. Selman'a (r. anhüma) Salebe'ye ne olduğunu sordu. Bir müddet sonra Salebe, kendine geldi. Peygamberimiz (sav) sordu:
- Ya Salebe, seni benden uzaklaştıran nedir?
-Günahımdır yà Resulallah, dedi.
Sana öğretmedim mi ki Allah Teâlâ hata ve günahları bağışlar!
رَبَّنَا ابْنَا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النارية
- "Ey Rabbimiz, bize dünyada iyilik ver, âhirette de iyilik ver ve bizi cehennem azabından koru." (Bakara, 2/201) Sen bunu okumadın mı?
- Yâ Resûlallah, günahım bundan çok daha büyüktür.
- Bilakis Allah'ın kelâmı en büyüktür. Şimdi evine git. Sabır ve sebat et. Allah elbette samimi tövbe edenleri bağışlar.
Salebe üzüntüsünden daha da hastalandı. Efendimiz (s.a.v), "Kalkın, Salebe'ye gidelim" buyurdu. Ashabıyla onu ziyarete gittiler.
Resûlullah (s.a.v), Salebe'nin başını dizine koyup okşadı. Salebe utan-
cından başını yere indirdi. Efendimiz (s.a.v) sordu:
Ya Salebe, başını neden yere indirdin?
-Bu baş senin dizine koymaya layık değildir.
- Ne hissediyorsun?
- Derimle kemiklerim arasından karıncaların yürüdüğünü hisse-
diyorum.
- Ne arzu edersin?
- Rabbimin mağfiretini arzu ediyorum.
Cebrail (a.s) geldi, Resûlullah Efendimiz'e (s.a.v) hitap etti: "Rab- bim sana selâm ediyor. Şayet kulum yer dolusu hata ile bana kavuşur- sa, ben de onu yer dolusu mağfiret ile karşılarım." Salebe, bir haykırış haykırdı ve ruhunu teslim etti.
Cenazesi yıkandı, namazı kılındı, defnedildi. Fahr-i Kainat Efen- dimiz (s.a.v) parmaklarının ucunda yürüyerek geri döndü. Sahabe ken- disine niçin böyle yürüdüğünü sordu. "Salebe'yi karşılayan melekler o kadar çoktu ki onların kanatlarına basmamak için böyle yürüyorum " buyurdu.
··
196 views
🌙💜 Çok etkileyici:)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.