Beni öldürmeyen, beni daha güçlu kılar.
İlk olarak çokça tanınan 
Friedrich Nietzsche'yi kısaca tanıtmak isterim. Nietzsche Alman filolog,filozof, eleştirmen ve şairdir. Biz daha çok nihilist akımının öncüsü olan filozof olarak biliriz. İlk olarak klasik filolog olarak Yunan ve Roma metin eleştirmeni olarak kariyere başlar. 1869 yılında (24 yaşında) iken Basel üniversitesinde en genç klasik filolog olarak görev alırken, 1879 kendisinin en büyük engeli olan sağlık sorunları sebebiyle istifa eder. 1889 (44 yaşında) iken zihinsel yetilerinin tamamını kaybeder. Ve bu onun çöküşünü getirir. Ve ölümüne dek kız kardeşi bakımını üstlendi.
Stefan Zweig Nietzsche'nin çevresinde pek insan olmadığını, yalnız olduğunu hatta bu büyük yalnızlık Nietzsche'yi Nietzsche yapmıştır diyor kitabında. Yalnızlığının yanı sıra ciddi uyku sorunları çekmiştir. Bunu da Zweig Nietzsche'nin bu durumunu'' kendi karanlıkları tarafından kovalanmayan diğer insanların kafalarını
boşaltarak daldıkları o uykuya, nihayet zor kullanarak
kavuşuyor.'' şeklinde yorum yapmıştır.
Bazı yazarlarda Nietzsche'ye önderlik etmiştir. Mesela 
Fyodor Dostoyevski mesela 
Arthur Schopenhauer gibi büyük yazarlara olan hayranlığını Zweig bahsetmiş. Kitapta daha çok yalnızlığı, sağlık sorunlarının acı verici boyutta olması bile onu yazmakta alıkoymamıș. Kitapta çığlık çığlığa bunu haykırmıș Zweig.
Bir diğer öğrendiğim bilgi ise "Passio nuova veya Doğruluğun Tutkusu" : Nietzsche'nin hiç yayınlanmamış kitabı oldu.
Nietzsche'nin yalnızlıkla baş etmesinin bir yolu da müzik aşkı olmuş. Gerçekten kimse kalmamış yanında üniversite istifa sonrası. Bunu da Nietzsche '' artık limana vardığıma göre müzik, müzik! '' diyerek anladım.
Nietzsche'nin sert olmasını ise Zweig söyle yorumlamış : Bunca zaman bir arada olunca yalnızlık da giderek ona benzemeye başladı. Aynen onun gibi sert, gaddar, zorba oldu.
Çok da sıkmak istemem sizi. Son olarak da kendini övdüğü şiiri ile veda edeyim. Şiirin adı :Ateş. Daha da uzar gider bu inceleme. Çünkü zengin anlatımı var Zweig'in. Zweig kendisini ölüm döşeğinde de görmüş onunla sohbet imkanı yakalamıştır.
Evet, biliyorum nereden geldiğimi,
Bir alev gibi doyumsuzca
Yanıyorum ve için için yiyorum kendimi,
Kavradığım her şey ışığa dönüşüyor,
Bıraktığımsa kömüre,
Şüphesiz, alevim ben.
·
354 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.