Gönderi
Tüm çağların trajedisi, Macbeth!
Shakespeare'in, 1605,06 yıllarında yazılan ve büyük bir olasılıkla ilk kez sarayda oynanılan Macbeth'in konusunu İskoçya söylencelerinden alması çok doğaldır. Çünkü Kraliçe Elizabeth 1603'de varis bırakmadan ölünce, İskoçya Kralı IV. James, I. James adıyla İngiltere tahtına geçmişti. Shakespeare'in çalıştığı tiyatro topluluğunu koruyan bu kralın, doğaüstü yaratıklara ve özellikle cadılara merak duyduğunu, hatta bu konuyla ilgili Demonology adlı bir kitap yazdığını hesaba katarsak, Macbeth gibi bir tragedyanın I. James'in ilgisini çekeceği besbelliydi.
İki bin satırdan oluşan bu eser, Shakespeare'in kaleme aldığı en kısa tragedya, ayrıca Mina hanım üşenmemiş saymış ve oyunda tamı tamına 33 kere 'blood' (kan) kelimesi geçiyormuş.
İskoçyalı bir soylu olan Macbeth, savaştaki üstün becerileriyle İskoçya Kralı yaşlı Duncan'ın gözüne girer. Macbeth, dostu Banquo ile ülkesine dönerken yolda karşılarına üç tane cadı çıkar ve Macbeth'in geleceğine dair kehanetlerde bulunur. Kralın kendisine iki tane beylik hediye edeceğini ve ileride tahta geçerek ülkenin yeni kralı olacağını söylerler ve bir an da ortadan yok olurlar, bu kehanetlere dostu Bonquo ile bir anlam veremezler. Macbeth ülkesine döndüğünde kral kendisine iki tane beylik verecektir ve cadıların kehaneti de böylece gerçekleşmiş olur. Bu durumu karısına mektup ile bildiren Macbeth son kehanet olarak gösterilen yeni kral olma işini şansa bırakmaz ve Kral Duncan, oğulları ve maiyetinde ki askerleri şatosuna ziyafete davet eder. Gece olup herkes uyuyunca gizlice odaya girerek kralı öldürüp suçu maiyetinde ki adamlara ve oğullarına atarak yeni kral kendisi olur ve böylece cadıların tüm kehanetleri gerçekleşmiş olur
Shakespeare, bir insanın yükselmek için ne kadar alçalabileceğinin çok güzel portresini Macbeth karakteri ile yansıtıyor seyirciye. Yaşlı Kral Duncan'ın sürekli Macbeth'e ne kadar güvendiğini ısrarla tekrarlaması ve en güvendiği insanın tahtına göz diktiği için hakkında korkunç planlar kurması bu adaletsiz yaşamla o kadar güzel örtüşüyor ki siz sahneleri hızla okurken korku duyuyorsunuz, insanların kalıcı olmadıkları bu sahnede rollerini kötü karakter olarak oynayıp bitirmesinden korku duyuyorsunuz sadece..
Ayrıca Shakespeare şu tiradı ile geçmiş, şimdi ki ve gelecek çağları o kadar güzel resmetmiş ki, kalemine hayran olmamak elde değil.
"Yüzü gülmez oldu kimsenin,
Olan biteni bilmeyenden başka.
Ahı gökleri tuttu milletin, duyan yok.
En büyük acılar gündelik kaygılara döndü.
Ölüm çanları çaldığı zaman kilisede,
Kimin için çaldıkları sorulmuyor bile.
Doğru insanların ömrü çabuk tükeniyor,
Şapkalarına taktıkları çiçeklerden daha çabuk!
Hasta olmadan ölüveriyor insan."
Sy 86
·
881 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.