Gönderi
140 syf.
·
Not rated
Bir hayatın bitimini anlatacak en güzel benzetmelerdendir kuğu! Öyle ki yaşamı süresince sadece ölümünden önce şarkı söyler. Nilgün Marmara'nın " Kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim... " diye başlayan Kuğu Ezgisi şiirindeki gibi. Vasiyeti üzerine yayımlanmış bu şiirler belki onun ölüm sonrası çığlığıdır da.
Bitirileceği belli olan bir yaşamda direnmiş yıllarca Nilgün. Kimi zaman şiirlerinde çocukluk demiş. Hepimizdeki yara başlangıcı çocukluk. Ama mesajını her zaman vermiş: " Biliyorum, birgün dayanamayacak küçük kalbim; arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim her şeye veda edeceğim…" demiş ayrıksı şair.
Savrulan Beden şiirinde "Nasıl da biçilmiş kaftan ölüm / bu solgun beden için" demiş ve "Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi... " diye eklemiş kendince tasarladığı ölümünü. Evet olduğu gibi öldü, nasıl yaşadıysa öyle: kırılgan, hüzünlü, karamsar, yalnız... İnsanın göğsünde bir yumru oluşturuyor yazdıkları. İtiraf etmek gerekirse bazı satırları anlamakta güçlük çektim. Tekrar tekrar okudum, anlayamadığım kavramları araştırdım, sonra yine okudum. Okudukça hüznüm çoğaldı. Sanki şiirler biterse Nilgün ile birlikte ben de ölecektim. Bazen durdum 'keşke' demeye kalktım. Oysa "Dirim çürüyor yanıbaşımızda!" diyordu şair: Eşine, ailesine, arkadaşlarına... Belki bıraktığı şiirleriyle bugün, bize!..
Cemal Süreya'ya göre bu dünyayı başka bir hayat için bekleme salonu olarak görüyormuş Nilgün Marmara. Aile adını verdiği şiiri "Yas olmasın!" diye bitirmiş. Okurlarca da vasiyeti niteliğinde kabul görüyor bu kitap. Tuttuğu günlüğü bizlere bırakıyormuş gibi.
"Şimdi'si yitik" bu şairi tanımak, şiirlerini okumak benim için çokça hüzün, bir miktar da mutluluktu. Okuyun derim!
·
103 views
Instagram' a gelir misin lütfen canım:) Kitap incelemene güzel bir övgü de bulundum 🖤
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.