Zweig’ı okumaya başladığım yaşlarımdan bu yana, insan psikolojisine dair dikkatli gözlem gücünü, derinlikli empatisinin öykülerine dökülüş şeklini ve üslubunu muazzam buluyorum. Olağanüstü gece kitabından, tüm insanlarca olağanüstü kabul edilen, sıra dışı ve gerçekten “OLAĞANÜSTÜ” bir durum beklerken aslında karakterin kendi içsel dünyasındaki travmasızlığın yarattığı travmayla baş başa kalışını gördüm; bu durumun neticesinde, onda mensubu olduğu burjuvazi topluluğunun tüm değerlerine karşıt görünen durum ve olaylara karşı anlamsız, karşı konulmaz tutkusunun oluşumu çok usta bir şekilde kaleme alınmış. Karakterle empati kurmaya çalışarak ben de eş zamanlı olarak birçok şeyi deneyimledim. -Spoiler alert- Kitap, yüksek tabakadan bir adamın kendi tanımlamasıyla yaşadığı o ‘olağanüstü gece’nin ardından hayatta aslolan mutluluğun şahsi mutluluğu ve kişisel refahı sağlamaktan daha ziyade, kendisiyle bir bağının dahi bulunmadığı insanları mutlu ederek kazanabileceğini anlaması, bunu kaleme almasıve ölümüyle bu gecenin gün yüzüne çıkmasını anlatıyor. Kitabı okurken karakterle empati kurdukça anlıyoruz ki karakter; yaşamındaki tekdüzelik, vefat etmiş ailesinden kalan yüksek meblağlı bir miras ve hayata karşı maddi tasasızlık dolayısıyla ne yapacağını bilemez bir halde kendince oyunlar geliştirerek insanlarla alay ettiğini sanan bir hale bürünüyor. Sonrasında rastlantısal olarak işlediği bir suç ve bunun sonucunda yaşadığı olağanüstü gece sonrasında hayata bakışı ve duruşu gözle görülür biçimde şekilleniyor ve kendi deyimiyle kendini bulmuş oluyor. -spoiler bitti- Kitap hemencecik okunabilecek bir kalınlıkta ve karakterin derinliğini anlamak ister şekilde okunursa güzel izler bırakabilir. Okuyacak olanlara şimdiden keyifli okumalaaar.

Olağanüstü Bir GeceStefan Zweig · Can Yayınları · 2019284 okunma

·

1 artı 1'leme

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra Alemdar