2022 Yılının En İyi Korku Filmleri -2 Devamı
Devamı
Valley of the Dead (2020)
İspanya’dan sağlam bir zombi filmi. Alberto de Toro ve Javier Ruiz Caldera’nın birlikte yönettikleri Valley of the Dead sayesinde zombiler, bu sefer de İspanya İç Savaşı’nın içine sızıyor. John Carpenter’ın Assault on Precinct 13 (1976) filmindeki gibi zıt kutuplarda yer alan insanların bir araya gelerek ortak düşmana karşı mücadele etmesi modelini referans alan film, Cumhuriyetçiler ile Milliyetçilerden oluşan karma bir grubu zombilerin önüne atıyor. Canlarını kurtarmak için isteksizce de olsa birlikte omuz omuza savaşan grup, bir yandan da zombi salgınının (tabii ki Nazi kaynaklı) nedenini bulmaya çalışıyor. Evet, filmde “İspanya İç Savaşı’ndaki zombiler” gibi ilginç detay dışında öyle pek fazla yeni bir şey yok. Hatta listede yer alan filmler arasında en “hafif sıklet” olanı bile denebilir. Ancak bir zombi filminden ne bekliyorsanız fazlasını bulabileceğiniz, ‘hardcore’ korkuseverleri rahatlıkla memnun edecek, eğlence katsayısı yüksek bir film.
History of the Occult (2020)
Gerçeklerin peşinde koşan TV haber programı “60 Minutes to Midnight”, yayın tarihi boyunca yeterince düşman edindiği için yayından kaldırılmak üzeredir ve yayınlanacak son bölüm için bütün ülkeyi sarsacak, bomba bir haber hazırlamışlardır. Arjantin yapımı History of the Occult, Cristian Ponce’un yazıp yönettiği ilk uzun metraj. Film, son bölümünde büyük bir komployu açığa çıkarmaya hazırlanan program için çalışan gözü kara ekibin, bütün bir gece boyunca süren yoğun mesaisini anlatıyor. Baskıcı hükümet ile büyüyle haşır neşir şeytani bir cemiyet arasındaki “kutsal” ittifakı ortaya çıkarmaya çalışan program, büyücü olduğunu iddia eden Adrian Marcato adlı birini konuk ediyor ve tabii ki işler umulduğu gibi gitmiyor. History of the Occult, düşük bütçeli bir film ama on numara bir hikâyesi var. Filmdeki zaman belirsiz ama 1970’li yıllardan bahsedildiğini anlamak için kâhin olmaya gerek yok. E haliyle hedef tahtasına kimlerin konduğunu tahmin etmek de pek zor olmuyor.
Virus-32 (2022)
Yine bir zombi filmi, bu sefer Uruguay’dan. Gustavo Hernandez, 2010 tarihli ilk filmi La casa muda ile adını duyurmuştu (ki hemen ertesi yıl bu filmin Silent House adlı Amerikan yeniden çevrimi yapıldı.) O günden bu yana korku filmleri çekmeye devam eden Hernandez’in son filmi Virus-32, adını saldırı gerçekleştirdikten sonra tekrar harekete geçebilmek için 32 saniyeliğine (sanki şarj olur gibi) kıpırdamadan duran zombilerden alıyor. Buradaki zombilerin, 28 Days Later’daki (2002) gibi koşarak saldırdığını da eklersek filmin temposu hakkında bir fikir sahibi olabilirsiniz sanırım. Hernandez, zaman konusuna takıntılı bir yönetmen. İlk filmini de gerçek zamanlı olarak çekmişti; yani filmin süresiyle filmde geçen süre birebir aynıydı. Burada da zombilere 32 saniyelik şarj süresi vererek, zamanı filminin lehine kullanmak için değişik bir yöntem seçiyor. Koşan zombi filmlerinde (ağır ağır yürüyen zombi filmlerine nazaran) eksik kalan, nefesimizi tuttuğumuz gerilimi yüksek sahneleri, koşan zombi filmlerinin en büyük kozu olan malum yüksek tempoyla birleştirmeyi deniyor. Nereden bakarsanız bakın, zekice bir tercih. Devasa bir spor kompleksinde gece bekçisi olarak çalışan bekâr anne Iris’in, kızıyla beraber işe gittiği gece gerçekleşen zombi salgınından kızıyla beraber sağ salim kurtulmaya çalışmasını anlatan Virus-32, düşük bütçesine rağmen, frene basmayı aklına bile getirmeyen, finale kadar son gaz devam eden, sağlam bir zombi/’infected’ filmi.
When I Consume You (2021)
Perry Blackshear’ın, ‘mumblegore’ akımı mensuplarından, çok düşük bütçeli ilk filmi They Look Like People’ı (2015) beğenmiştim. Son filmi When I Consume You da aynı akıma dâhil edilebilecek, her yönden benzer tonda bir korku filmi ama sinemasının giderek olgunlaştığı rahatça görülüyor. Film, biri kadın diğeri erkek, otuzlu yaşlardaki iki kardeşe odaklanıyor. Zorlu geçen çocukluktan sonra toplum dışına itilmiş kardeşlerden Will, kelimenin tam anlamıyla dibe vurmuş, kız kardeşinin yardımı olmadan tek bir gün bile hayatta kalamazmış gibi görünen biri. Daphne ise daha güçlü olmayı kafaya koymuş kardeş; keyif verici maddelerden arınmış, zor da olsa hayatında bir düzen oturtmaya çalışıyor ve ne olursa olsun kardeşini geride bırakmaya niyeti yok. Konusundan daha fazla bahsetmemek en iyisi çünkü When I Consume You, “hakkında ne kadar az şey bilirseniz, o kadar keyif alırsınız” kategorisine giriyor. Libby Ewing ve Evan Dumouchel’in çizgi üstü oyunculuklarının katkısıyla daha da güçlenen film, gizemli ve tekinsiz bir atmosferin hâkim olduğu, alışılmadık tarzdaki intikam hikâyesiyle şaşırtan, düşük bütçeli bir ‘mumblegore’.
Bodies Bodies Bodies (2022)
Halina Reijn’den müthiş eğlenceli bir korku komedi. Yirmili yaşlardaki, biri hariç kalanı çok zengin altı genç ile kırklı yaşlardaki bir sevgiliden oluşan garip grup, alkol ve uyuşturucu sınırı olmayan bir ev partisinde çılgınca eğlenirken, ne ters gidebilir ki? Daha alt sınıfa mensup Bee, yeni sevgilisi Sophie’nin kendisi gibi zengin arkadaşlarından birinin malikânesinde verdiği partiye katılıyor ve gecenin ilerleyen saatlerinde filme de adını veren bir nevi “katil kim” oyununun başlamasıyla işler çığırından çıkıyor. Bodies Bodies Bodies, günümüz gençliğinin fotoğrafını çekmeye soyunuyor. Bütün karakterlerinden bu denli nefret eden bir senaryoyla daha önce karşılaştım mı, emin değilim. Sanki Twitter’ı açmışsınız da, bakalım bugün kime hangi yakın(!) arkadaşı laf sokuyor diye şaşırarak bakıyorsunuz. Günümüzde kurulan arkadaşlıkları, dostlukları ve/veya romantik/cinsel birliktelikleri, sosyal medya aracılığıyla kurulan yüzeysel ilişkilere benzeten film, aralarında pek bir fark da kalmadığını imliyor. Ve bütün bunları herhangi bir Agatha Christie romanından fırlamış gibi duran cinayet hikâyesinin içine ‘slasher’ sosuna bandırarak başarıyla yediriyor. Geçen yılın benim nazarımda en komik filmlerinden biri. Son bir not olarak, eğer hâlâ izlemediyseniz, Reijn’in ilk yönetmenlik denemesi, 2019 Hollanda yapımı, harika gerilim filmi Instinct’i de arada önermiş olayım.
Soft & Quiet (2022)
Beth de Araujo’nun ilk uzun metrajı Soft & Quiet, gerçek zamanlı olarak sunduğu hikâyesinde yaklaşık 90 dakikada olup biten bir dizi olayı kesintisiz aktarıyor. Son yıllarda iyice alevlenen karşı hareketler ile sönümlenmeye başladığı hissiyatı uyandıran insanlık dışı fikirlerin (burada ırkçılık vitrinde), ufacık bir grup içinde harlanmasına bile müsaade edilmesinin ne tür yıkımlara yol açabileceğini çarpıcı bir dille anlatıyor. Düşük bütçeyle de harika işler yapılabileceğinin kanıtlarından biri olan Soft & Quiet, aşırı sakin giriş bölümüyle “nereye geldik biz” dedirten ama adı gibi sessiz ve derinden hareket ederek hiç umulmadık yerlere giden, sinir bozucu bir korku filmi.
Listede kendine yer bulamayan ancak adını anmamız gereken diğer korku filmleri ise şöyle:
Amigo (2019)
Post Mortem (2020)
Sacrifice (2020)
Sweetie, You Won’t Believe It (2020)
A Banquet (2021)
All My Friends Hate Me (2021)
Crabs! (2021)
Earwig (2021)
Hellbender (2021)
John and the Hole (2021)
Let the Wrong One In (2021)
Luzifer (2021)
Masking Threshold (2021)
Offseason (2021)
Saloum (2021)
Shepherd (2021)
The Black Phone (2021)
The Cursed (2021)
The Exorcism of God (2021)
The Grandmother (2021)
We’re All Going to the World’s Fair (2021)
What Josiah Saw (2021)
Wyrmwood: Apocalypse (2021)
Veneciafrenia (2021)
You Are Not My Mother (2021)
Adult Swim Yule Log / The Fire Place (2022)
Bones and All (2022)
Christmas Bloody Christmas (2022)
Deadstream (2022)
Fresh (2022)
Grimcutty (2022)
Hellhole (2022)
Ivanna (2022)
Mandrake (2022)
Matriarch (2022)
Men (2022)
Moloch (2022)
Mr. Harrigan’s Phone (2022)
Nope (2022)
Pearl (2022)
Piggy (2022)
Possession (2022)
Sissy (2022)
Smile (2022)
Something in the Dirt (2022)
Speak No Evil (2022)
Studio 666 (2022)
Terrifier 2 (2022)
The Cellar (2022)
Watcher (2022)
Werewolf by Night (2022)
·
208 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.